مقاله‌ای از جدیدترین شماره‌ی «فصلنامه‌ی رشد علوم اجتماعی»
یافته‌های متعدد نظری و شواهد تجربی نشان می‌دهد بین نگرش دانش‌آموزان به درس و مدرس و پیشرفت و موفقیت تحصیلی آنان رابطه‌ی مستقیم وجود دارد.
این مطلب در مقاله‌ی پژوهشی آقای فریبرز بیات
که در فصلنامه‌ی رشد علوم اجتماعی چاپ شده، آمده است. آقای بیات در ابتدای این مقاله با طرح چند سؤال مانند: دانش‌آموزان در مورد دروس گوناگون چگونه فکر می‌کنند؟ چه برداشت و طرز تلقی‌ایی از محتوا، کاربرد و فایده‌ی دروس دارند؟ این طرز فکر از کجا ریشه می‌گیرد
و چه عواملی آنان را شکل می‌دهند؟ تأثیر این نگرش‌ها و طرز تلقی‌ها در عملکرد و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان چقدر است؟ روشن می‌سازد که هدف این مقاله دادن پاسخ به چنین سؤالاتی از طریق بررسی و تحلیل ثانویه‌ی اطلاعات حاصل از یافته‌های پژوهش‌های مختلف می‌باشد.
این مقاله در ادامه ضمن توضیح و تعریف مفهوم «نگرش» از دیدگاه «گوردن آلپورت» و «فریدمن» آورده است: «اغلب روان‌شناسان اجتماعی تقریباً روی تعریفی از «نگرش» اتفاق‌نظر دارند که شامل سه بعد یا عنصر اصلی: شناختی، احساسی
یا عاطفی و تمایل یا آمادگی برای عمل می‌باشد.»
در بخش دیگری از این مقاله، با طرح این سؤال که نگرش دانش‌آموزان در ارتباط با درس و مدرسه چگونه شکل می‌گیرد؟ آمده است:
«یافته‌های پژوهشی به عوامل و متغیرهای مختلفی در این زمینه اشاره کرده و برای هریک سهم و نسبتی را در شکل‌گیری نگرش‌های تحصیلی دانش‌آموزان قائل شده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها: محتوای درس و برنامه‌ی درسی، معلم و نحوه‌ی تدریس او، تجربیات گذشته در مورد درس یا معلم، گروه
یا هم‌سالان، محیط مدرسه، خانواده و والدین و وسایل ارتباط جمعی است.»
گزارش کامل این مقاله‌ی پژوهشی را می‌توانید در فصلنامه‌ی رشد آموزش علوم اجتماعی، شماره‌ی 49، زمستان 1389، ببینید.