در «رشد زبان و ادب فارسی»
مهدی اخوان‌ثالث با بهره‌گیری از زبان محاوره و به بیان دیگر با به‌کارگیری زبان مردم کوچه و بازار توانسته است به‌نوعی هنجارگریزی سبکی دست یابد. یکی از مقالات جدیدترین شماره فصل‌نامه رشد آموزش زبان و ادب فارسی به این موضوع اختصاص
دارد.
غلامرضا هاتفی‌اردکانی دبیر ادبیات اردکان یزد، نویسنده این مقاله است. در بخشی از مقاله می‌خوانیم: «گاهی در شعر یک اصطلاح یا ترکیب عامیانه و کوچه و بازاری و یا یک صوت یا نام‌آوا که برگرفته از زبان محاوره و مردمی است، در جریان رساندن پیام چنان ارتباط تأثیرگذاری
برقرار می‌کند که هیچ ترکیب یا واژه دیگری از عهده آن برنمی‌آید. اخوان این قابلیت زبانی یا هنجارگریزی سبکی را به‌خوبی شناخته و از آن بهره برده است.»
در ادامه مقاله آمده است: «بسیار روشن است که زبان و بیان مهم‌ترین خصیصه ممیزه شعر اخوان از دیگر شاعران معاصر است. زبانی که از یک سو ریشه در شعر کهن فارسی و به‌ویژه سبک خراسانی دارد و از سوی دیگر ریشه در زبان معاصر و روزمره مردم عادی. به‌سبب همین ویژگی شعر او
از همان آغاز نزد خوانندگان و دوستداران شعر معاصر جایگاه خاصی برای خود باز می‌کند. اخوان به‌سختی می‌تواند عناصر کلاسیک را از زبان شعرش دور سازد ولی در عوض با به‌کارگیری برخی اصطلاحات و تکیه‌کلام‌های امروزین مردم کوچه و بازار و نیز بهره‌وری از ذهنیت پویای شاعرانه
خود به‌گونه‌ای بین عناصر زبان امروزین و دیروزین پیوند و هم‌بستگی ایجاد می‌کند و از تلفیق این دو است که زبان خاص شعر اخوان پدید می‌آید. گرچه در همین ترکیب اغلب برتری با واژگان و ترکیب‌های کهن و کلاسیک است که از بطن زبان ادبی او برخاسته‌اند.»
ادامه این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره 108، زمستان 1392 منتشر شده است.