بررسی علائم و علل کم‌رویی کودکان در «رشد پیش‌دبستانی»
کم‌رویی نوعی ترس یا اضطراب اجتماعی است که در آن فرد هوشیارانه از مواجهه با افراد یا انجام دادن کارهایی مشخص بیزار است. فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی در این شماره خود به بررسی نشانه‌ها و علل کم‌رویی در کودکان پرداخته است.
مقاله کم‌رویی در کودکان نوشته فاطمه رجبی کارشناس ارشد آموزش‌وپرورش پیش‌دبستانی است. وی درباره ویژگی‌های کودکان کم‌رو نوشته است: «کودکان کم‌رو و خجالتی عموماً ساکت هستند، با تن صدای پایین و بسیار آرام صحبت می‌کنند، از مشارکت گروهی گریزان‌اند، دیرجوش
هستند و به‌همین علت دوستان کمی دارند، در بیان دیدگاه خود و تصمیم‌گیری مشکل دارند، به‌جای مواجهه با مشکلات عقب‌نشینی می‌کنند، از روبه‌رو شدن با دیگران به‌ویژه بزرگ‌ترها هراس دارند، گوشه‌گیرند، از نظر رشد جسمانی عقب افتاده‌اند و تمایل به جلب توجه و حمایت دیگران
دارند. کودکان کم‌رو از روبه‌رو شدن با افراد جدید دچار نگرانی می‌شوند و چون ارتباطات لذت‌بخشی با دیگران را تجربه نمی‌کنند، پس به مرور عزت‌نفس‌شان کاهش می‌یابد و انگیزه‌شان را از دست می‌دهند و به‌همین علت دچار شکست می‌شوند.»
در بخشی دیگر از مقاله درباره علت‌های پیدایش کم‌رویی و خجالت در کودکان می‌خوانیم: «از علل محیطی کم‌رویی می‌توان به محرومیت از محبت خانواده، مورد انتقاد شدید قرار گرفتن از طرف اطرافیان، نقص عضو یا بیماری‌های جسمی و فیزیولوژیک، اختلال در گویش و تکلم، تحقیر شدن
در برابر دیگران، عدم امنیت روانی، عزت‌نفس پایین و کنترل شدید تربیتی و سخت‌گیری‌های وسواس‌گونه و غیرمنطقی اشاره کرد.
معمولاً در منازل کودکان کم‌رو والدین یا افرادی خجالتی وجود دارد، فضایی برای ابراز عقاید از سوی خانواده ایجاد نشده است، به مهمانی برده نمی‌شود یا به آن‌ها اجازه داده نمی‌شود در حضور دیگران و مهمان حاضر شوند.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی، شماره 20، پاییز 1392 منتشر شده است.