حامد طالبیان، دبیر هنر منطقه خنداب استان مرکزی در مقالهای که در فصلنامه رشد آموزش هنر منتشر شده است به
اصول نمایشنامهنویسی برای دانشآموزان پرداخته است.
در بخشی از این مقاله میخوانیم: «نمایشنامه وقتی میتواند خودی نشان دهد که عرصهای مناسب برای بازی و جلب تماشاچی و ارائه ایده ایجاد کند و دارای مختصات ویژهای باشد از جمله:
1. اصالت داشته باشد، بدین معنی که نو باشد، تا حد ممکن پیش از این یا نوشته نشده باشد یا از زاویهای نو به موضوع نگاه شده باشد.
2. از تکنیک مناسب برخوردار باشد.
3. نویسنده به موضوع احاطه کامل داشته باشد.
4. شاخصههای جذب مخاطب را داشته باشد. این یکی از مهمترین موارد در نمایشنامهنویسی است که اغلب از آن بهعنوان موردی پیشپا افتاده یاد میکنند.»
طالبیان، نویسنده مقاله در پاسخ به این سؤال که چگونه نمایشنامه بنویسیم دو گام را مشخص کرده است. گام اول انتخاب موضوع- ایده و طرح اولیه است.
گام دوم نیز پرورش موضوع، تقویت طرح نمایشنامه است که خود به سه بخش تقسیم میشود:
الف) پرورش موضوع در نمایشنامه
ب) تقویت طرح در نمایشنامه
پ) شخصیتها و قهرمانها
در تقویت طرح در نمایشنامه آمده است:
«برای تقویت طرح نمایشنامه باید به چند نکته توجه کنیم؛ از جمله:
1. طرح کلی داستان نمایشنامه (روابط علت و معلولی در طرح)
2. ساختار فنی طرح و عناصر موجود در آن (عناصر ملودرام)
3. ترکیببندی صحنهها و حوادث (حادثهپردازی)
4. توجه به اشخاص بازی و شخصیتپردازی در طرح
5. تعیین زبان نمایشی در طرح.»
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش هنر، شماره 34، تابستان 1392 منتشر شده است.