لیدار یک فناوری دورسنجی نوری است که می‌تواند فاصله یا دیگر ویژگی‌های اهداف موردنظر را از راه تابش نور اندازه‌گیری کند. یکی از مقالات فصل‌نامه رشد آموزش زمین‌شناسی به کاربرد این فناوری در دانش‌های زمین‌شناختی اختصاص دارد.
مقاله «کاربرد فناوری لیدار در دانش‌های زمین‌شناختی» توسط
فرخ برزگر ترجمه شده است. در ابتدای این مقاله آمده است: «این فناوری در دانش‌های گوناگون زمین‌شناختی شامل ژئوماتیک، جغرافیا، زمین‌شناسی، لرزه‌شناسی، زمین ریخت‌شناسی و دورسنجی (به‌ویژه فیزیک نیواری) و دیگر دانش‌های هم‌پیوند مانند باستان‌شناسی، زیست‌شناسی
و حفظ بوم‌زیست، کشاورزی و جنگل‌داری (اندازه‌گیری تاج پوشش، زی توده، اندازه برگ‌ها) کاربرد دارد. همین‌طور گونه هوابرد آن یعنی لیزر هوابرد نیز برای بررسی‌های بانه‌های نقشه‌برداری، فرازاسنجی لیزری و تهیه نقشه منحنی میزان‌ها و بالاخره امور نظامی کاربرد دارد.»
در ادامه مقاله می‌خوانیم: «توانایی‌های لیدار در ثبت پدیده‌های توپوگرافیک رویه‌ای (سطحی) از قبیل تراس رودخانه‌ها و های‌راهنگ (کانال) آن‌ها، اندازه‌گیری فرازای رویه زمینِ زیرپوشش گیاهی برای دست‌یابی بهتر به جزئیات مکانی و ثبت تغییرات فرازا (ارتفاع) بین اندازه‌گیری‌های
تکراری سبب شده است تا بررسی‌های جالب توجهی در زمینه فرایندهای فیزیکی و شیمیایی که شکل‌دهنده منظر هستند، انجام گیرند.
در دانش‌های زمین ـ فیزیک و تکتونیک، به‌هم پیوستگی (تلفیق) بررسی‌های انجام شده به کمک لیدار و سامانه‌های تعیین موقعیت مکانی GPS به‌صورت ابزار مؤثر برای ثبت و شناخت گسل‌ها و اندازه‌گیری بالاآمدگی درآمده است. بازده این فناوری می‌تواند مدل‌های ارتفاعی فوق‌العاده
دقیقی را از رویه زمین در اختیار ما بگذارد و حتی‌الامکان اندازه‌گیری فرازای زمین را از میان درختان فراهم آورد.
این روش به گونه‌ای مشهور توانسته است سبب یافتن گسل سیاتل در ایالت واشنگتن در ایالات متحده آمریکا شود. هم‌چنین توانسته است بالا آمدن آتشفشان معروف سنت هلن را با استفاده از داده‌های گردآوری شده، پیش و پس از بالاآمدگی آن در سال 2004 در اختیار پژوهشگران قرار دهد.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زمین‌شناسی، شماره 72، بهار 1392 منتشر شده است.