انالله و انا الیه راجعون
ما ز دریاییم و دریا می‌رویم
ما ز بالائیـم و بالا مـی‌رویم
او که در مدار یک و یکتایی زندگی می‌کرد به وقت شرعی دریا به دریا پیوست تا مروارید فراموش ناشدنی شعر انقلاب در بزم شاعران شعور و شهود به جوار رحمت حق بیارامد.
خلیل عمرانی آن که در عمر کوتاه ولی پر برکت خود شاگردانش را الفبای خدایی اندیشیدن و خوب زیستن آموخت امروز در جوار رحمت الهی خیمه زده است. او با درد زاده شد و با درد محرومان زندگی کرد و قلبش در انجام و فرجام زندگی‌اش با درد و عشق حسینی از حرکت باز ایستاد.
داغ هفتاد و دو آیینه، چه سنگین، چه شکفت
خاک را برده به بی‌تاب‌ترین بیش و کمش
ترنم حضور خلیل عمرانی حتی در بزرگراه سکوت نیز به گوش جان خواهد رسید و کلاس‌های درس او پژواک پژمان را نیوشای جان جاماندگان خواهد ساخت.
اینجانب این کوچ نابهنگام را در پاییز حزن‌انگیز به تمام شاگردان، همکاران آموزش و پرورش، دوستان و دوستداران خلیل عمرانی و شعر انقلاب تسلیت می‌گویم و به امید بهاری اندیشیدن درس‌آموزان حضورش خود و دیگران را تسلّی می‌دهم.
کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام.
محی‌الدین محمدیان