هنر خوش‌نویسی در سه دهه گذشته عنوان مقاله‌ای تحلیلی تاریخی است که به قلم
کاوه تیموری، سردبیر فصل‌نامه رشد آموزش هنر، در این نشریه منتشر شده است.
نویسنده طی این مقاله، تحولات و نوآوری‌های خوش‌نویسی معاصر ایران را در بُعد کمّی و کیفی مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. در بخشی از این مقاله با عنوان «تعامل خوش‌نویسی با سایر هنرهای تجسمی» آمده است: «در دوره معاصر هنرمندانی در عرصه هنر خوش‌نویسی به ظهور رسیده‌اند
که در زمینه هنرهای همسایه و هم‌ریشه با خوش‌نویسی صاحب تخصص و کمال بوده‌اند. برای مثال، اگر هنرهای تجسمی مثل طراحی، نقاشی و گرافیک را نزدیک‌ترین هنرها به خوش‌نویسی بدانیم، استادان طراز اولی چون محمد احصایی (گرافیست و طراح)، استاد کیخسرو خروش (نقاش و خوش‌نویس)،
استاد نصرا... افجه‌ای (خطاط و نقاش)، جلیل رسولی (استاد نقاشی خط)، استاد اجلی (خطاط و نقاش) و نسل بعدی آنها استاد جواد بختیاری، استاد جباری، اسرافیل شیرچی، عین‌الدین صادق‌زاده، امیرصادق تهرانی و شماری دیگر از خوش‌نویسان از بُعد غنا بخشیدن به ویژگی مهم ترکیب
چه در قالب کتابت و چه در قالب قطعه‌نویسی (سیاه‌مشق و جلی‌نویسی) در خط نستعلیق و خط شکسته، گام‌هایی برداشته و حال و هوای تازه‌ای را در آثار خود وارد نموده‌اند که در مقایسه با نستعلیق سنتی از بُعد فرم و درونمایه، حرکتی رو به جلو به حساب می‌آید.
دل‌بستگی این هنرمندان به هنرهای دوگانه خود به‌طور طبیعی تقسیم وقت و هنر آنها را از پی داشته و برتری یکی بر دیگری را موجب شده است اما در کلیت کار، بسیاری از ظرفیت‌های خط را در فرم‌پذیری و کشف فضاهای تازه رقم زده که برای علاقه‌مندان جاذب و برای رهروان الگو بوده
است.»
بخش‌های دیگر این مقاله به موضوعاتی هم‌چون «ویژگی‌های خوش‌نویسی معاصر ایران»، جشنواره‌های تثبیت شده خوش‌نویسی»، «قرآن و نستعلیق» و «آشتی خط با رایانه» اختصاص دارد. متن کامل این مقاله در
فصل‌نامه رشد آموزش هنر، شماره 31، پاییز 1391 منتشر شده است.