اشعار یا قطعه‌های ادبی دانش‌آموزان از طرف کارشناسان مرکز بررسی آثار مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد و آموزش‌های لازم جهت بهتر شدن آثار به دانش‌آموزان ارائه می‌گردد.

نکات کلیدی و رموز شاعری و ... به مخاطبان گفته می‌شود تا بتوانند در آثار بعدی خود آن‌ها را رعایت کنند. آثار برتر دانش‌آموزان در مجلات رشد چاپ خواهند شد.

آدرس
تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان ایرانشهر، شماره ۲۶۸، دفتر انتشارات و فناوری آموزشی

صندوق پستی
۶۵۶۷ – ۱۵۸۷۵

تلفن
۸۸۳۰۵۷۷۲  - ۰۲۱

پست الکترونیک
barresiasar@roshdmag.ir

دوستان گرامی سلام،
دوست شما، فاطمه رضایی شعری را با نام طریق ادب برای مجله خودش فرستاده است. کاملاً مشهود است که فاطمه خانم روی وزن شعر تسلط دارد و ردیف و قافیه را هم می شناسد. اما برای این که قلم او در مسیر نوشتن، آثار مستحکم‌تر و قدرتمندی را خلق کند، نیاز است به دو نکته مهم توجه ویژه داشته باشد:
۱. زبان: به قول مولای مومنان حضرت علی (ع) هر کس باید فرزند زمان خویشتن باشد. این مساله هم در افکار و ذهنیات و راه و رسم و شیوه زندگی معنا پیدا می‌کند و هم به نحوه بیان و روش انتقال مفاهیم برمی‌گردد. شعر امروز به زبان امروز نیاز دارد. مخاطب امروز شعری را که با زبان شاهنامه و بوستان سروده شده، درک و پذیرش نمی‌کند. بهتر است مفاهیم عمیق و زیبا را با زبانی صمیمی و امروزی و البته با معیارهای ادبی بیان کرد.
۲. خوب است مفاهیم و اندیشه موردنظرمان را غیرمستقیم بیان کنیم. مستقیم‌گویی و نصیحت کردن، شعر را از ظرایف شاعرانه تهی می‌کند. عاطفه و تخیل به اندازه زبان و اندیشه در شعر اهمیت دارند. تخیل و عاطفه کمک می‌کنند تا ما مفهوم مورد نظرمان را طوری بیان کنیم که مخاطب از شنیدن و خواندنش لذت ببرد.
شک ندارم که دوست نازنینمان فاطمه خانم در این مسیر موفق خواهد شد و به زودی آثار زیباتری از او به دستمان خواهد رسید. در زیر شعر زیبای فاطمه را می‌خوانید:

طریق ادب‌ ؛ فاطمه رضایی، کلاس یازدهم از دبیرستان نمونه دولتی الغدیر
به نام خدایی که وی برتر است 
 از این هر دو عالم همه سرتر است
از آنگه که انسان به دنیا سپارد    
خرد را به یاریش همت گمارد
گشوده ست از آن فضائل،وفور     
 چو علم وادب گشته از وی ظهور
ز بهر تعلم چو مکتب روی           
 میان مریدان دانش شوی
بدان هر مریدی ست را ادعا         
که آن را به گفتار آرد چو ما
در این محفل علم بسیارهاست      
که عقل ازشنودش به پندار هاست
که باشد که داند به گفتار راست     
 چه هنجار ها و چه زنهار هاست
خلایق ز بابی به راغی روند            
 زبان را به اثباتش همت دهند
نباشد به هر گفته جای ستیز       
 که گوش آورد هوش را بی گریز
که نطق نسنجیده برهم کنند
وز آن گفته ها کینه حاصل کنند
از این نکته زنهار در گفت وگوی
 که در راه صبر وتحمل بپوی
چو خواهی که در علم حاذق شوی 
   تعالیم حق را تو لایق شوی
بر اندیشه نیک شایق شوی          
ز دون همتی زود فایق شوی
سمند ادب را سوار آیی و             
مسیرطرزق سعادت بپیمایی و
رسی منزلی بس به زیور،گهر           
که آن را بنامند صدق و هنر
بباید کنی صبر بر طبع خام               
 بیابی از این راه عز و مقام
نمایی به وعظ بزرگان هوش            
دلت برکف و سمعت اندرسروش
به گفتار آیی به وقت مراد          
جواب آید از تو به صدق به راد
بدانی در این راه گفتار هاست         
که جان از شنودش درآزارهاست
بباید کنی صبر بر هر سخن             
  نشاید بود جز ادب بر دهن
برو بر طریق ادب گام نه               
دل و جان خود را زآلام ره
ادب را بر آویز بر گوش خود    
بزن بانگ بر ذات خاموش خود
که در این میان کیست برتر زما 
میابی در این پرسمان بس نوا
که هر که است در علم پر هوش تر    
 نصیحت ز مردان حق نوش تر
نهاده ست ادب بر سر گنج خوی        
رعایت کند هر دم آن مو به موی
زهی باد بر هر سخنران که زود
 سخن را به رسم ادب برنمود
یقین باشد اندر طریق صفا                
به دست ادب گل شود خار ها
کمال آرزویان حق راه پوی                
که باشند بر این سخن راز گوی
که عرفان مسیری ست پر پیچ وگام  
 نگردد میسر به جز احترام
شنیدستم از باده نوشان عشق
  زمین خوردگان ستوران عشق
که عشق و ادب بند یکدیگرند   
"  که در آفرینش ز یک گوهرند"
حمیت مرادی ست بر بام جاه         
جز اخلاق نبود کمالش گواه
خدا را بود افتخاری چونان              
 به وسع خلق ،سعه صدر آن
که باشد به هر دو جهان آشنا          
چکیده ست در نام وی انبیا
و مظهر بود جود ولطف وسخا        
  ادب باشد اندر میان پادشا
چو خواهی سر افرازی اندر سرای    
  بماند پس از مرگت از تو نوای
دلت را زافکار بد پاک کن     
 به راه ادب سینه چالاک کن
نباشد سلاحی به سحر ادب   
 که بنیاد لطف رقیبان نهد
که سعدی بیاورد این در ناب          
که در بی ادب رسم آداب یاب
رساند تو را این فضیلت به عرش     
و زنهار بعدش بکوبد به فرش
بجوشد از این بر که دریای فضل      
 حقیقت نمایدت سودای فضل
گشاید ز بند وجودت غرور 
بلندت نماید به تخت شعور
خلاصه ادب شهریارت کند         
به نزد مهان چون نگارت کند
مبادا گشوده شود بند لب
 جز آنگه تراود کلام ادب
در این گفته کوته بود زین سخن
  که آداب را هست خیر کهن
زبان را به زندان دندان بنه        
دو گوشت اسیر بزرگان بنه
سخن را به کام ودلت سخته دار        
خدایت در این راه پاینده دار
که معمار گفتارت ار سخت باد
 نوید حیاتت گهر بخت باد
نیاور سخن جز به رسم ادب        
که این خوی باشد کمالت سبب
زبانت به افسار حق رام               
"جهان آفرینت نگهدار باد"

 

• بهانه‌ای برای عاشق شدن: عفت پوریزدانیان از بندر سیریک

  

• ŸŸنامه‌ای به خدا: الهه طاهرنژاد از تهران

 

• آقا اجازه، چه زود ... : عرفان نوری از قم

 

• کاش در پس این تاریکی طلوعی دیگر باشد: فائزه عاشوری از رشت

 

• دستان آواره: هانیه فرزانگان از قم

 

• رنگین‌کمان آرزوهایم را هشت رنگ می‌کنم: هانیه راعی، از دماوند

 

• شعرهای الکی پلکی: هستی اسدیان

 

• در خانه: هما خلقی از سبزوار

 

• بهانه‌ای برای عاشق شدن: منصوره میرزایی از همدان

 

• از جمکران می‌آیم/ خلوت خیال: مهدی رمضانی متین از قم

 

• کوچه باغ باران / عطر اذان/ سینه‌ریز اشک/ غدیر: مصطفی شمسی‌زارع از قم

 

• آقای ندیده: نرگس نوری‌پور

 

• برای امام زمان (عج): نیلوفر اکبرزاده از آمل

 

• ایران: رزا رضوانی از نشتارود

 

• شلاق آفتاب: طاهره اصفهانی از کردستان

 

• منتظر چه کسی هستید؟: یاسمن شمس از تهران

 

• ماهی عید: زهراسادات امامی از تهران

 

• آخرین دلاور کربلا: زینب‌سادات حسینی از تهران

 

• پروانه: زهره ابراهیمی از گنبدکاووس

 

• رنگین کمان: داوود قاسمی از ساوه

 

• کفشدوزک: اکرم روحانیان از تهران