سلام آقای سالاری، لطفاً خودتان را معرفی کنید.
مصطفی سالاری هستم؛ کارشناس ارشد مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک.
در مورد تاریخچه تأسیس شرکتی که در آن مشغول هستید، توضیح بدید.
شرکت ما در سال ۸۷ شروع به کار کرد. سه برادر هستیم که ثبت نمانام (برند) کرده‌ایم؛ نمانام کهربا، که برگرفته از سنگی دارای خاصیت مغناطیسی است. کار اصلی ما تولید سنگ مصنوعی است.
ایده اولیه تأسیس و راه‌اندازی این مجموعه چه بود؟
بنده از سال ۹۲ به‌طور تخصصی به این کار ورود کردم، اما ایده اولیه و شخصی من ساخت خودروی کارتینگ بود.
خودروی کارتینگ دیگر چیست؟
یک خودروی مسابقه‌ای کوچک با ارتفاع خیلی کم که فقط در زمین (پیست)های آسفالت و مسطح می‌شود با آن رانندگی کرد. خیلی از جوان‌ها علاقه دارند برای مسابقات از آن استفاده کنند. در واقع پایه مسابقات فرمول یک است و هر راننده فرمول یکی ابتدا با کارتینگ شروع می‌کند.
تولید خودروی کارتینگ با تولید سنگ مصنوعی چه ارتباطی دارد؟
اولاً کارهای صنعتی و مهندسی کاملاً با هم مرتبط و درآمیخته‌اند. بنده از کودکی به خودروی کارتینگ علاقه زیادی داشتم، اما سرمایه خرید آن را نداشتم. یک روز برادرم به من گفت: خودت بساز. اول حرفش را جدی نگرفتم، اما کم‌کم تحقیق‌هایی را شروع کردم و تصمیم گرفتم واقعاً یک خودروی کارتینگ بسازم. سخن برادرم آن‌قدر به من انگیزه داد که موفق شدم و این خودرو را ساختم. البته بعد از دو سال تلاش بی‌وقفه و بارها موفق‌نشدن.
اما سنگ مصنوعی که خدمتتان عرض کردم، تولید اولیه شرکت بود. وقتی بنده به برادرانم پیوستم، تولید سنگ مصنوعی را ارتقا دادیم؛ آن هم به کمک ماشین‌آلاتی که با توجه به نیازمان در ساختن خودروی کارتینگ تولید کرده و از آنها تجربه خوبی به‌دست آورده بودیم.
کدام ویژگی فردی بیشترین تأثیر را در موفقیت شما داشته است؟
پشتکار و دقت. بنده خیلی از روزها تا ساعت ۱۲ شب در کارگاه در حال کار بودم. انگیزه‌دادن اطرافیان هم نقش مهمی در موفقیت من داشته است.
شما در مجموعه‌تان به‌طور مستقیم و غیرمستقیم برای چند نفر اشتغال‌زایی کرده‌اید؟
به‌صورت مستقیم، فعلاً در کارگاهمان چهار نیروی زبده داریم، اما به‌صورت غیرمستقیم، چون شرکت ما شرکتی نوآفرین (استارتاپی) است، تاکنون حدود ۱۵۰ مجموعه تولیدی در داخل و ۷ مجموعه هم در خارج از کشور راه‌اندازی کرده‌ایم و برای دست‌کم 5000 نفر اشتغال‌زایی شده است. آن مجموعه‌‌ها، دستگاه‌ها، فناوری و پشتیبانی‌شان را از ما دریافت می‌کنند.
شکست در کار را چگونه توصیف می‌کنید؟
شکست در کار را ناامیدی می‌دانم. اگر به نقطه‌ای برسی که بگویی دیگر نمی‌توانم، آنجا شکست است. وگرنه موفق‌نشدن و به‌نتیجه‌نرسیدن در هر کاری وجود دارد و این لزوماً به معنای شکست نیست، بلکه کسب تجربه است. بنده در کارم از این اتفاق‌ها زیاد داشتم. مثلاً برای خودروی کارتینگ جعبه‌دنده‌ای (گیربکسی) طراحی کردم که اولین بار بود داخل کشور تولید می‌شد. می‌توانم بگویم برای ساختن آن ۵۰ تا ۶۰ بار با موفق‌نشدن مواجه شدم.
تمایز کار شما با افراد دیگری که دارند این محصولات را تولید می‌کنند چیست؟
در زمینه سنگ مصنوعی، ما جزو اولین تولیدکنندگان این محصول در کشور هستیم. این فناوری را از کشور چک وارد کرده‌ایم. ۱۴ سال تخصص و تجربه در این زمینه داریم و به مشتریان و متقاضیانِ راه‌اندازی خط تولید سنگ مصنوعی پشتیبانی فنی بسیار قوی ارائه می‌دهیم.
در رابطه با ماشین کارتینگ، ما تمام قطعات را، جز لاستیک و موتور، خودمان تولید می‌کنیم. بنابراین مشتریان ما از این بابت خیالشان راحت است که هیچ قطعه‌ای نایاب نخواهد شد.
در رابطه با دستگاه‌های سی‌ان‌سی، تقریباً سه سال است که داریم آنها را تولید و با قیمت مناسب عرضه می‌کنیم. البته بیشتر آنها در تولیدات و زیرمجموعه‌های خودمان استفاده می‌شوند.
شما در زمینه کدام دانش‌ها و مهارت‌های دیگر کار کرده‌اید؟
رشته تحصیلی من مهندسی پزشکی است، گرایش بیوالکتریک. در حوزه‌های الکترونیک، برنامه‌نویسی ای‌وی‌آر و آردوینو، نرم‌افزارهای مهندسی مانند سالیدورکس، بایکت، متلب، کدویژن و غیره کار می‌کنم. قالب‌سازی لیف شیشه (فایبرگلاس) برای ساخت خودروهای کارتینگ و قالب‌سازی‌های خلئی (وکیوم) را هم انجام می‌دهم.
شما به زمینه‌های متعددی به‌طور حرفهای ورود کرده‌اید و به‌نوعی چندوجهی هستید. ما می‌توانیم در هر کدام از این زمینه‌ها به‌طور تخصصی با شما گفت‌وگو کنیم. این روحیه را از کجا آورده‌اید؟
به اعتقاد من، مدیر موفق باید چندوجهی باشد. بنده همیشه سعی کرده‌ام در هر زمینه‌ای مهارت کسب کنم یا حداقل در زمینه‌های مهندسی اطلاعات کامل داشته باشم.
یکی از مهم‌ترین پشتوانه‌های هر کارآفرین نقدینگی و سرمایه مالی است. در این‌باره وضعیت شما چگونه بود؟
ما در سال ۸۷ با سرمایه‌ای اندک شروع کردیم. فقط توانستیم تجهیزات اولیه تولید سنگ مصنوعی را تهیه کنیم. ولی خب نترسیدیم و همان را شروع کردیم. یکی از علت‌هایی که در این ۱۴ سال پیشرفتمان کند بوده هم همین نداشتن سرمایه است.
به‌عنوان شخصی که در زندگی تجربه‌های موفقی کسب کرده و توانسته است پیشرفت کند، به کسانی که می‌خواهند در این راه قدم بگذارند، چه توصیه‌ای دارید؟
در حوزه‌ای که فعالیت می‌کنند، ترس معنا ندارد. در کار باید نترس باشند. دوم اینکه باید جمله ما نمی‌توانیم را بگذارند کنار و خودباوری داشته باشند. به‌یقین ما می‌توانیم کارهای خیلی بزرگ انجام دهیم.
حضور راهنما و راه‌پیموده‌ای مثل شما در کنار هنرجویان چقدر می‌تواند تأثیرگذار باشد؟ آیا در این‌باره احساس مسئولیت می‌کنید؟
وظیفه هر کسی این است که اگر دانش و مهارتی دارد در اختیار هم‌وطنش بگذارد؛ به‌خصوص در اختیار هنرجویان سن پایین‌تر. در مورد بنده هم برادرانم همواره در مسیر راهنمایی‌ام کرده‌اند.
مهم‌ترین دغدغه و نگرانی کنونی شما در رابطه با کسب‌وکارتان چیست؟
در کار صنعتی و تولیدی ترس مردم از سرمایه‌گذاری خیلی می‌تواند آسیب وارد کند. همچنین، سختیِ کسب مجوزهای تولید، ممکن است جلوی کار تولیدکننده را بگیرد و مشکل به حساب بیاید.
آینده و چشم‌انداز کسب‌وکارتان را در کوتاه‌مدت و بلندمدت چگونه می‌بینید؟
در کوتاه‌مدت، راه‌اندازی یک خودکارسازی تولید اسلب سنگ مصنوعی و سنگ تراورتَن (سنگ‌های دارای رگه‌های خاص و سفارشی). در درازمدت، راه‌اندازی مجموعه تولیدی سنگ مصنوعی در روستاها و مناطق محروم، که با توجه به نزدیکی به منابع آن و وجود نیروی کار، می‌تواند اقدامی بهینه و مقرون‌به‌صرفه باشد.
مجله رشد مخصوص هنرجوهاست. موضوع یا صحبتی برای آنها دارید؟
به نظر من، خودباوری در سطح کشور ما پایین است؛ همین‌طور بین هنرجوها و کسانی که می‌خواهند کاری را شروع کنند. آنها فکر می‌کنند هر شرکتی که الان به وجود آمده است، از خارج آمده است و باید خیلی دست بالا باشد. در حالی که این‌گونه نیست. اگر خودت را باور داشته باشی، به نظر من هر کاری را می‌‌توان انجام داد.
هنرجویان نباید وقتشان را برای کارهای بیهوده صرف کنند، چون وقت و زمان محدود است. باید وقت را به بهترین شکل مصرف کنیم.