تقلب با روش یادگیری غیرنظارتی

رشد فن و فناوری در طول تاریخ و به‌خصوص دهه اخیر، مسیری را پیموده است که بتواند نقش‌های انسان را در موقعیت‌های شغلی و وظایف و امور عادی زندگی تصاحب کند. ربات‌های ساخته‌شده شبیه انسان می‌توانند برخی فعالیت‌های عادی انسان را تکرار کنند. مثلاً شیئی را جابه‌جا کنند یا غذایی ساده بپزند یا تلفنی را پاسخ دهند.

همگی این رفتارها بر اساس الگوهای قبلی و از پیش برنامه‌نویسی‌شده انجام می‌گیرند. وقتی با یک برنامه شطرنج شروع به بازی می‌کنید، در سطح‌های آسان، متوسط و دشوار، در واقع با الگوریتم‌هایی بازی می‌کنید که مهره خود را بر اساس حرکت مهره شما حرکت می‌دهد. این الگوریتم‌ها در حالت‌های بسیار زیادی نوشته شده‌اند و فقط باید حرکت متناسب با حرکت شما را انتخاب و اجرا کنند. پس در واقع یک کار دستوری را از میان الگوریتم‌های زیاد انجام می‌دهند.

و اما آیا نرم‌افزارها می‌توانند فکر کنند؟ توانایی حل مسائل به روش‌های جدید را دارند؟ می‌توانند پیچیده‌تر از مغز انسان اطلاعات را تحلیل و بررسی کنند؟ می‌توانند در هر لحظه رفتار متناسبی از خود نشان دهند؟‌ و بالاخره آیا ربات‌ها می‌توانند فکر کنند؟

بازی «گو» قدیمی‌ترین بازی در چین باستان است که محبوبیت خاصی بین مردم دارد. شامل مهرهایی به رنگ سیاه و سفید که طبق قاعده‌ای خاص باید در یک صفحه 25 در 25 قرار بگیرند و در پایان بازی، فردی که بیشترین مهره را در صفحه دارد، پیروز خواهد بود. این بازی هرساله بین استادان بزرگ چین برگزار می‌شود. چندی پیش شرکت گوگل از نرم‌افزاری رونمایی کرد به نام «آلفاگو» که در مسابقه با بهترین استادان بازی «گو» شرکت کند. نتیجه بازی باورنکردنی بود! او توانست استاد بزرگ چین را در 10 بازی متوالی شکست دهد. نسل بعدی نرم‌افزاری بود به نام آلفاگو زیرو. ویژگی منحصربه‌فرد این نرم‌افزار آن است که بدون الگوریتم طراحی‌ شده است و خود نرم‌افزار بر اساس تمرین و تکرار الگوریتم مطلوب را تولید می‌کند. این نرم‌افزار توانست بعد از 40 روز بازی‌کردن با خود به چنان مهارتی دست یابد که نرم‌افزار قبلی یعنی آلفاگو را در 100 باز متوالی شکست دهد. یعنی ظرف مدت 40 روز توانست مهارتی بسیار بیشتر از 5000 سال مهارت انسان در بازی‌ گو را کسب کند.

رسیدن به چنان تبحر و مهارتی در چنین بازی سختی به هوش بالایی نیاز دارد. امروزه تولید نرم‌افزارهایی را که در شرایط گوناگون بتوانند تحلیل کنند و قدرت فکر داشته باشند، هوش مصنوعی می‌نامند.

سالانه برای ساختن هوش مصنوعی در زمینه‌های گوناگون سرمایه‌گذاری‌های زیادی انجام می‌شود. سرعت و دقت بالا در تحلیل(آنالیز) و حذف خطای انسانی و رسیدن به هوشی بسیار بالاتر از هوش انسان، از دلایل مهمی است که هوش مصنوعی را در صدر فناوری‌های آینده قرار می‌دهد.

اتومبیل‌های تسلا و دستگاه‌های خودران اتومبیل‌ها نمونه‌ای از کاربرد هوش مصنوعی در صنعت خودروسازی هستند؛ رانندگی بدون نیاز به راننده و کاملاً هوشمند که می‌تواند ایمنی و لذت بالا را در مسافرت و محیط‌های شهری به ارمغان آورد.

دستگاه‌های شناسایی چهره، ربات‌های میزبانیار (گارسن) در غذاخوری‌ (رستوران)‌ها، ربات‌های تحلیلگر بازارهای سهام، خطوط تولید هوشمند کارخانه‌ها، سلاح‌های خودکار، هواپیماهای بدون نیاز به خلبان و دستگاه‌های مدیریت شهری از نمونه‌های پرکاربرد استفاده از هوش مصنوعی در فناوری‌های جدید هستند.

هوش مصنوعی می‌تواند متناسب با شرایط تصمیم بگیرد، اشتباهات خود را اصلاح کند، با قدرت پردازش بالا و سرعت زیاد اطلاعات زیادی را بررسی کند، احتمالات را در نظر بگیرد و در نهایت بهینه‌ترین راه را انتخاب کند. یک‌ بار دیگر به جملات گفته شده فکر کنید. به نظر نمی‌رسد هوش مصنوعی سعی می‌کند در مواجهه با مشکلات مثل انسان رفتار کند؟‌

رقیب جدی انسان در تصاحب مشاغل و نقش‌های اجتماعی‌اقتصادی در حال ظهور است؛ سازه‌ای مصنوعی که قرار است جای صاحبان خود را بگیرد، همچنان پسری که جای پدر خویش را تصاحب می‌کند.

شاید فکر کنیم بسیاری از مشاغل و حرفه‌ها مانند جراحی انسان، کشیدن نقاشی، نواختن موسیقی فاخر، سرودن شعر، ساختمان‌سازی و کار در معدن کماکان از دسترسی هوش مصنوعی به دورند، اما دستگاه‌های جراحی هوشمند از راه دور، تابلوی صدمیلیون دلاری که روگرفتی(کپی‌شده) از نقاشی معروف مونالیزاست، ملودی‌های زیبا، خانه‌های طراحی و ساخته‌شده توسط چاپگرهای سه‌بعدی و هوش مصنوعی، نسبت به قابلیت‌های محدود هوش مصنوعی، تردیدی در ذهن ما ایجاد کنند. امروزه ربات‌های پزشک که به‌صورت برخط به آخرین دستاوردهای پزشکی و دارویی متصل هستند، کار تشخیص بیماری را با توجه به شرایط بالینی، بسته ژن‌شناسی (کیت ژنتیکی)، سابقه بیماری و شرایط فیزیکی را با دقت بالایی انجام می‌دهند و هم‌زمان کار چند متخصص را با هم پیش می‌برند.

امروزه مهارت‌ها و مشاغل مرتبط با ماشین لرنینیگ و دیپ‌لرنینیگ رو به افزایش و گسترش است. یادگیری ماشین به این معنی است که به آن بیاموزیم در هر شرایطی چه عملکردی باید داشته باشد. در زمینه کشاورزی، گلخانه‌های صنعتی زمینه کشت بسیاری از محصولات را به وجود می‌آورند و تنها یک سامانه نظارتی برای تنظیم شرایط گلخانه لازم است تا محصول با کیفیتی تولید شود. این سامانه کنترلی و اعمال تغییرات را به‌راحتی می‌توان بر عهده هوش مصنوعی متصل‌شده به سامانه واپایشی (کنترلی) گذاشت.

فناوری هوش مصنوعی در همه امور مربوط به زندگی انسان می‌تواند ورود کند و قابلیت‌های جدیدی بیافریند؛ قابلیت‌هایی که از توان ذهن انسان خارج هستند.

 

تجزیه‌وتحلیل (آنالیز) و شبکه‌کردن همه اطلاعات در حوزه‌های اقتصادی، علوم جدید، آمارهای اجتماعی، کشاورزی، زیست‌محیطی و انرژی برای رسیدن به بهترین روش‌ها و دستورالعمل‌ها به‌منظور کسب نتیجه بهتر، قطعاً از توانایی‌های انسان خارج است. چه‌بسا در آینده‌ای نه‌چندان دور مدیریت شهری و صنعتی را در اختیار هوش مصنوعی قرار دهیم تا این مدیر باهوش با درنظرگرفتن هزارها مؤلفه، راه‌های جدیدی به ما معرفی کند.

نقش‌های نظارتی در مدیریت شهری مانند پلیس راهنمایی و رانندگی برای تنظیم رفت‌وآمد خودروها، مدیریت ترافیک شهری و شناسایی متخلفان و جریمه کردن آن‌ها و ارائه تمامی خدمات مربوط به خودرو در حوزه امنیت، با جلوگیری از اعمال خشونت با پویشگر (اسکنر)هایی که می‌توانند افکار خشونت‌آمیز انسان را در ذهن او شناسایی کنند، ردیابی مجرمان و واپایش رفتار انسان‌ها و بازرسی و جلوگیری از حمل وسایل خطرناک و مقابله با قاچاق در فضای شهری، با استفاده از هوش مصنوعی به‌راحتی قابل انجام است. شهری با نظارت فراگیر و همه‌جانبه هوش مصنوعی.

آینده شغلی در هر حوزه‌ای با نقش‌آفرینی هوش مصنوعی در آن رشته مرتبط خواهد بود. این نکته به ما کمک زیادی می‌کند تا مسیر آینده تحصیلی و توسعه کسب‌وکارمان را جهت دهیم.

هوش مصنوعی را آخرین فناوری بشر می‌شناسند، شاید به این دلیل که برای توسعه و تولید علم و فناوری دیگر به انسان نیاز نیست و این نقش برای اولین بار در تاریخ، به فرزند باهوش انسان سپرده خواهد شد.