می‌گویم: «بهار و یک دنیا سرسبزی و پویندگی ذهنم را انباشته می‌کند.»
می‌گویم: «رمضان، یک دریا آرامش و نور در دلم موج می‌زند.»
می‌گویند: «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»
آری سالی از کتاب زندگی بسته شد و سالی دیگر باز. خورشید یک بار دیگر بر تاریکی یخ‌زده پیروز شد و زندگی تازه‌ای از سر گرفته شد. امسال سفره افطار از روز سوم سال نو مهمان سفره نوروز است. ماه رمضان کاسه نور قرآن را در سفره نوروزمان می‌چیند تا ما را با ارمغان‌های بهشتی سیراب کند.
رمضان ماه طلوع خورشید، امید و روشنی در زندگی است. رمضان ماه بیدارشدن از خواب غفلت‌های دنیایی است. ماه پرواز به سوی خداست. ماه رفیق‌شدن با خداست. ماه دعا و راز و نیاز با خداست. ماه بهار قرآن است. ماه تلاوت قرآن است. ماه زنده‌شدن دل‌هاست.
خدای مهربان چگونه ما می‌توانیم از نعمت‌های بی‌انتها و زیبای تو چشم برگیریم؟! تویی که پویش ابرها و بارش باران و رویش سبز بهاران از آن توست. به شکرانه تلاقی بهار در بهار سپاسگزارت هستیم. در این سال از درگاهت می‌خواهیم روزها، ماه‌ها و سالمان را به بهترین حال متحول کنی و گرمای نگاه مهربانت را هیچ‌گاه از ما برنگیری؛ الهی آمین!