سنگین‌ترین مسابقه‌ها برای ورزشکاران

به نظر شما توانایی‌های انسان چه اندازه است؟ یک ورزشکار تا چه اندازه می‌تواند یک‌نفس فعالیت کند و بدون خستگی ورزش کند؟ در این شماره مروری داریم بر بخشی از سنگین‌ترین رشته‌های ورزشی؛ رشته‌هایی که ده‌ها هزار نفر در سراسر دنیا به آن‌ها می‌پردازند تا ثابت کنند، توانایی‌های انسان محدودیتی ندارد و فقط باید اراده‌ای قوی داشت و به شکلی منظم تمرین و ورزش کرد.

وقتی یک مسابقه فوتبال پس از 90 دقیقه مساوی و به وقت‌های اضافی کشیده می‌شود، گزارشگران از عبارت «رقابت نفس‌گیر» در مورد آن استفاده می‌کنند. زیرا بازیکنان باید 30 دقیقه دیگر هم مسابقه را ادامه بدهند. به‌عبارت ساده‌تر، باید 120 دقیقه یا 2 ساعت در مجموع بازی کنند! در این دو ساعت بازیکن دونده نزدیک به 15 کیلومتر می‌دود. البته اگر بازیکن خسته شود، مربی تیم می‌تواند او را تعویض کند. ولی زمانی بود که قانون تعویض در فوتبال وجود نداشت و تیم‌ها تنها حق داشتند از 11 بازیکن در طول مسابقه استفاده کنند. با این شرایط دیگر جایی برای خسته‌شدن نبود.

اگر فکر می‌کنید شرایط بازیکنان قدیمی خیلی سخت بود، این مورد را بخوانید! در رقابت دو تیم برزیل و اروگوئه در جام ملت‌های قاره آمریکا در سال 1919، دو تیم در طول 90 دقیقه مساوی شدند. کار به دو وقت اضافی 15 دقیقه‌ای کشید و وقتی مسابقه مساوی شد، بازی ادامه یافت! (زیرا در آن روزها قانون ضربات پنالتی در فوتبال وجود نداشت.) به این ترتیب تیم‌‌ها در چهار وقت اضافی 15 دقیقه کار را ادامه دادند تا همه نفرات، مجموعاً 150 دقیقه بازی کرده باشند!

اما آیا از رقابت سنگین رشته فوتبال، رشته سنگین‌تری نیز وجود دارد؟ قطعاً بله!

اگر تا به حال در استخر شنا کرده باشید، حتما دیده‌اید که یک‌بار شناکردن در طول استخر چقدر سخت و نفس‌گیر است. فقط کافی است از یک طرف استخر به سمت دیگر بروید و برگردید تا 100 متر شنا کرده باشید. اما این کار به هیچ عنوان آسان نیست. مخصوصاً وقتی که متوجه شوید شنای 50 متر و 100 متر کوتاه‌ترین مسافت‌ها در رقابت‌های شنا هستند. پس در این صورت طولانی‌ترین مسافت‌ها مربوط به کدام مسابقه است؟

آن‌هایی که در استخر شنا می‌کنند می‌توانند در رقابت شنای 1500 متر حضور داشته باشند. اما اگر به دنبال مسافت‌های طولانی‌تر باشند، لازم است از استخر بیرون بیایند و در رقابت‌های آب‌های آزاد شرکت کنند. کمتر از 20 سال است که یک رقابت سنگین به نام «ماراتن شنا» در برنامه بازی‌های المپیک قرار گرفته است. مسافت این مسابقه 10 کیلومتر است و شناگران باید بتوانند در آب‌های آزاد (مثلا در دریاچه یا دریا) این مسیر را در کوتاه‌ترین زمان ممکن طی کنند.

باز هم گفتیم « ماراتُن». آیا ماراتن دیگری برای انسان‌های بااراده وجود دارد؟ مسلماً آری!

یکی از قدیمی‌ترین رشته‌هایی که در بازی‌های المپیک برگزار می‌شود، مسابقه «دوی ماراتُن» است. دوندگانی که در پیست‌های دوومیدانی می‌دوند، برای حضور در رقابت‌های سنگین و استقامتی می‌توانند در مسابقه دوی 5000 و 10000 متر شرکت کنند. اما کار دوندگان ماراتن بسیار دشوارتر است. مسافت یک رقابت ماراتن 42 کیلومتر و 195 متر است. فکر می‌کنید کدام انسان می‌تواند این مسافت را یک‌نفس بدود؟

جواب روشن است: «صدها هزار نفر سالانه چنین کاری را در سراسر دنیا انجام می‌دهند.» مثلاً هر ساله در شهرهای لندن، پاریس، نیویورک، بوستون، برلین، توکیو و... مسابقه‌های بزرگ ماراتن برگزار می‌شود که در برخی از این رقابت‌ها بیش از 40 هزار نفر شرکت می‌کنند! در ایران هم در زمستان هر سال، رقابت‌های ماراتن جزیره هرمز با حضور بهترین دوندگان برگزار می‌شود.

فکر می‌کنید رکورد دویدن ماراتن چقدر است؟ جواب این است: 2 ساعت و 2 دقیقه. بله! 42 کیلومتر و 195 متر تنها در 2 ساعت و 2 دقیقه. قطعا به‌زودی شاهد ظهور ورزشکارانی خواهیم بود که می‌توانند این مسافت را در کمتر از دو ساعت نیز طی کنند. چون اراده انسان حدومرز ندارد.

سخت‌تر از این مسابقه هم رقابتی وجود دارد؟ باز هم بله!

در رقابت‌های «تری اَتلون» (سه‌گانه) که در ایران و دیگر کشورها برگزار می‌شود، شرکت‌کنندگان ابتدا باید مسیری را شنا کنند. بعد نوبت به دوچرخه‌سواری می‌رسد و در پایان باید بدوند. این رقابت در مسافت‌های متفاوتی برگزار می‌شود. اما سنگین‌ترین رقابت آن مسابقه‌ای  است که به «مرد آهنین» (iron man)  مشهور است. اما مسافت این رقابت چقدر است؟

شرکت‌کنندگان ابتدا باید 3/6 کیلومتر شنا کنند. پس از آن نوبت به 180 کیلومتر دوچرخه‌سواری می‌رسد. سرانجام هم نوبت به یک مسابقه دوی ماراتن در مسافت 42 کیلومتری خواهد رسید! معمولاً بهترین ورزشکاران مرد، این مسافت را در زمانی حدود 8 ساعت، و بهترین ورزشکاران زن آن را در زمانی حدود  9 ساعت طی می‌کنند. اما مگر می‌شود 9 ساعت یک‌نفس ورزش کرد؟ قطعا بله! زیرا همان‌طور که گفتیم: «برای انسان‌های بااراده هیچ حدومرزی وجود ندارد!»