کویر لوت در بخش‌هایی
از استان‌های کرمان، خراسان
جنوبی و سیستان و بلوچستان قرار گرفته است. این کویـر پهناور کاملاً بـی‌آب
و علف است و سـطح آن را فقط دانه‌هـای
ریز شـن و مـاسه و تپّه‌های
شنـی پوشانده است.
لوت به معنـی برهنه است. اگـر به این کـویـر سفـر کنید،
با چشمان خـود مـی‌بینید که این نام چه‌قـدر
مناسب این کویر است.
در میان کویر لوت، تپّه‌هایی
باریک و بلند وجود دارند. این تپّه‌ها
به «کلوت» معروف‌اند. این کلوت‌ها
در طول هزاران سال بر اثر وزش باد و جابه‌جا
شدن شن و ماسه ساخته شده‌اند.
«گندم بریان» منطقه‌ای
در کویر لوت است که از شدّت داغی هیچ جانور و گیاهی نمی‌تواند
در آن زندگی کند.
شب‌های
کویر لوت بسیار زیبا و پرشکوه است. آسمان مثل قیر، سیاه است و هزاران ستاره آن
بالا چشمک می‌زنند. ستاره‌ها
به قدری نزدیک‌اند که انگار اگر
دست دراز کنیم، می‌توانیم مشت مشت از آنها
برداریم.
در این کویر سنگ‌ها
در روز داغ می‌شوند و در شب بر اثر
سرما خُرد می‌شوند و مـی‌شکنند.
به همین‌خاطر شب‌ها
صدای تَرق توروق خرد شدن سنگ‌ها
در سکوت کویر مـی‌پیچد.
کویر لوت آن‌قدر
گرم است که جای مناسبی برای زندگی نیست. در جاهایی که ذرّه‌ای
آب در خاک راه پیدا کرده، درختچه‌ی
گز روییده است. تعداد این درختچه‌ها
کم است؛ امّا همین مقدار کم باعث زندگی در دل کویر شده است.
در کویر لـوت، جانوران زیادی زندگی نمی‌کنند.
تصویر برخـی از آنها را این‌جا
مـی‌بینی. مدادت را بردار و نام
هر حیوان را با یک خط به تصویرش وصل کن.