برکه آرامش / سمیره بروانیا
مادرم یعنی بهار
فصل خوب تازگی‌ست
چشم‌های روشنش
آفتاب زندگی‌ست
بوی گندم می‌دهد
خوشه موهای او
برکه آرامش است
خنده زیبای او
مثل باران ساده است
لحظه خندیدنش
گونه‌ام گل می‌دهد
لحظه بوسیدنش
مادرم نوعی گل است
بین گل‌های زمین
عطر خوبی دارد او
عطر چای دارچین
انتظار / زهرا عراقی
من بر سر قول و قرارم
با تو می‌مانم.
تا تو بیایی،
بر شاخه‌ای
آواز آبی رنگ خود را باز می‌خوانم.
پرواز آواز مرا تو دوست داری.
ممنون که فهمیدی،
جای خرید یک قفس
باید نهالی را بکاری.
ناگهان چقدر زود ... / بیوک ملکی
صبح زود
لقمه‌ای هوای تازه می‌خورد
به کوچه می‌زند
پدر
او تمام روز را
کار می‌کند
کار و کار و کار و کار
هیچ امان نمی‌دهد به او
روزگار
شب که می‌رسد به خانه
خسته و گرسنه است
با وجود این
لقمه‌ای نخورده
سیر می‌شود
دارد او چقدر زود
پیر می‌شود.
پایه ها / پروانه شیرازی
در حیاط
سر به آسمان
روی هر دو پای خود
ایستاده‌ام
خانه‌مان
روی پایه‌هاش ایستاده است
پایه‌های آسمان کجاست؟
آسمان چگونه ایستاده است؟
اشتیاق دست‌ها / عبدالرضا صمدی
میوه باش
روی دست شاخه‌ها
در تمام فصل‌های سال
شاد باش
با بگو بخند آفتاب
تا دل تو پر شود
از سلام گرم و
خنده‌های قند آفتاب
میوه باش
دست‌های باغبان پیر
در انتظار توست
سعی کن
با پیام‌های روشنی که آفتاب می‌دهد
لحظه‌های کال را تمام کنی
رو به اشتیاق دست‌ها سلام کنی
غزلی دیگر / فخرالدین عراقی (شاعر قرن هفتم هجری)
ای دوست، بیا، که ما توراییم
بیگانه مشو، که آشناییم
رخ بازنمای، تا ببینیم
در بازگشای، تا درآییم
چون عکس جمال تو ندیدیم
بر روی تو شیفته چراییم؟
آن کس که ندیده روی خوبت
در حسرت تو بِمُرد، ماییم
ماییم کنون و نیم جانی
بپذیر ز ما، که بی‌نواییم
تا دور شدیم از برِ تو
دور از تو همیشه در بلاییم
هم زان توایم، هر چه هستیم
گر محتشمیم و گر گداییم
از عشق رخ تو چون عراقی
هر دم غزلی دگر سراییم