درخت پر از سیب‌های رسیده بود. گنجشک با خوش‌حالی پرسید: «بروم دوستانم را خبر کنم؟»
درخت جواب داد: «مهمان، دوست خداست! پس دوستانِ دوستانت را هم خبر کن.»
درخت به تعداد سیب‌هایش منتظر مهمان بود.
فَأَصْدِقَاؤُک صَدِیقُک وَ صَدِیقُ صَدِیقِک
دوستِ دوستِ تو هم از دوستان تو است.
نهج‌البلاغه، حکمت 295