بازار تبریز بهقدری بزرگ بود که در دوران قاجار یکپنجم مساحت شهر را تشکیل میداد. برای تاجران ایرانی و خارجی حتی مهمتر از بازار پررونق پایتخت بود. این بازار مانند بسیاری از بازارهای ایرانی نهتنها مکانی برای دادوستد که مرکزی فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، مذهبی، خدماتی و حتی ورزشی بود. همین ویژگیهای بازار بزرگ و محبوب تبریز باعث شد تا اعضای «کمیته میراث جهانی یونسکو» آن را میراث همه مردم جهان بدانند و تصمیم بگیرند نام آن را وارد فهرست میراث جهانی کنند.
بازارهای تخصصی
بازار تبریز 20 راسته و 5500 مغازه و حجره دارد. با این حال، خریداران برای پیداکردن آنچه میخواهند در بازار تبریز سردرگم نمیشوند. در بازار تبریز مانند دیگر بازارهای ایران هر راسته و دالان به یک صنف و شغل اختصاص دارد. پس در این بازار کافی است بدانید چه میخواهید. از خوبیهای راستهها و بازارهای تخصصی این است که خریدار میتواند کیفیت و قیمت اجناس متفاوت را با هم مقایسه کند و خریدی خوب و مطمئن داشته باشد.
روی خوش بازاریان
در بازار تبریز صنفهای زیادی مشغول کاسبی هستند، اما پرجمعیتترین صنف این بازار فرشفروشان و پارچهفروشان هستند. فرشهای ظریف و ریزبافت تبریز، پارچههای زربافت و گلیمهای ایرانی را بهراحتی میتوان در راستهها و تیمچههای بازار تبریز یافت. زمانی تاجران اروپایی در طلب این دستبافتهای زیبا، ابریشم مرغوب، تنباکو، خشکبار، رنگهای گیاهی، شال و البته روی خوش بازاریان ایرانی به تبریز میآمدند و با دست پر به دیارشان برمیگشتند.
مرکز مذهبی شهر
بازارهای ایرانی چیزی بیشتر از یک مجموعه تجاری هستند. مثلاً بازار تبریز با 20 مسجد کوچک و بزرگ و 12 مدرسه علمیه مذهبی، یک مرکز مذهبی مهم و قابلاعتناست. بازاریان صدای اذان که بلند میشود، کار و کاسبی را رها میکنند تا خود را به صفهای نماز مسجدها برسانند. از محبوبترین مسجدهای بازار تبریز همین «مسجد جامع» است. مسجدهای ایرانی نهتنها مرکزی مذهبی که پایگاهی اجتماعی و سیاسی هم هستند.
بازار سه طبقه
بازار تبریز به خاطر تنوع بناهایش یک موزه معماری زنده و پویاست. در این مجموعه علاوه بر حجرهها میتوان تیمچه، حمام، مدرسه و مسجد ایرانی را دید و با هنر معماران خوشذوق و قریحه تبریزی آشنا شد. بناهای بخش تجاری بازار بیشتر دو یا سه طبقه دارند. مانند «سرای امیر» که حجرههای طبقه همکف آن به مغازهها اختصاص دارد، طبقه بالا کارگاه یا محل استراحت و زیرزمینش محل انبار کالاست.
بعد از زلزله
زلزله ویرانگر سال 1193 هجری قمری بازار تبریز را زیر و رو کرد و تقریباً هیچ چیز از آن رونق و شکوه افسانهای باقی نگذاشت. اما حاکمان و مردم شهر دوباره دست به کار شدند و بازار تبریز را دوباره ساختند. بازار جدید نهتنها چیزی از بازار قدیمی کم نداشت که بعضی از اعضایش، مانند «تیمچه مظفریه» همتایی در بـازار قـدیمی نـداشت. تیمـچهها کـه مـعمولاً زیباترین بخش هر بازاری ایرانی هستند، محصول فکر و سلیقه معماران آندوره است.