1. اثرگذاری فیلم‌های جشنواره بر مخاطب به چند عامل بستگی دارد: یکی اینکه ماهیت و محتوای فیلم به‌گونه‌ای باشد که با نیازها و علاقه‌های او همسو باشد. مخاطب این فیلم‌ها متفاوت هستند. برخی از آنان کودک هستند که به‌طور طبیعی به فیلم‌هایی با طبع و ماهیت کودکی نیاز دارند. نوجوانان نیز طبق تمایلات روان‌شناختی‌شان به فیلم گرایش پیدا می‌کنند. عامل دوم اثرگذاری، میزان ترویج و تبلیغ مدیران و محیط است. فیلم‌ها هرقدر هم مطلوب باشند، به ترویج و معرفی محتاج هستند. خود فیلم زبان برای معرفی ندارد، مگر آنکه آن را تماشا کنند تا از طریق پیام‌هایش روی افراد اثر بگذارد.
2. فیلم نوعی رسانه است و رسانه‌ها در برنامه درسی ملی جایگاه بالایی دارند. لازم نیست نام رسانه‌ها ذکر شود، بلکه نوع نگاهی که به تربیت و یادگیری وجود دارد، در بهره‌گیری از رسانه‌ها مؤثر است. به‌عنوان مثال، وقتی قرار است دانش‌آموز را با ابعاد هستی آشنا کنیم، به تحلیل‌های همه‌جانبه نیاز داریم. در این تحلیل صرفاً مواد مکتوب کارگشا نخواهند بود، بلکه به وسایل و ابزارهای متنوع آموزشی نیاز داریم. اصولاً یادگیری عمیق و مؤثر بدون به‌کار انداختن چشم و گوش و عقل یادگیرنده تحقق نمی‌یابد. این کار نیز با بهره‌مندی از رسانه‌های گوناگون امکان‌پذیر است.
3. در کتاب‌های درسی، مانند کتاب‌های هنر یا سواد رسانه و امثال این‌ها، به فیلم و سینما اشاره شده است، ولی این کار در استفاده مخاطبان از فیلم چندان تأثیری ندارد. تا زمانی که خود فیلم به جزئی از بسته‌های یادگیری تبدیل نشود و در حاشیه بماند، کاربرد چندانی نخواهد داشت. بنا داریم در حرکت تحولی جدید که تولید بسته‌هاست، به این کار مهم اقدام کنیم. همین‌طور، بنا داریم نقش معلمان را در تولید فیلم افزایش دهیم. بین معلمان افرادی وجود دارند که علاقه‌های بالایی دارند. از آن‌ها باید حمایت کرد.
4. گرچه هرساله تعداد قابل‌توجهی از هنرمندان خارجی و آنانی که در جشنواره‌های جهان ایفای نقش می‌کنند، در جشنواره فیلم رشد حضور می‌یابند و تجربه‌های جهانی را انتقال می‌دهند، اما همچنان در این مورد به تعامل و کار بیشتر نیاز داریم. در عین حال، باید برای بومی‌سازی بیشتر جشنواره فیلم رشد تلاش کنیم. جنبه بین‌المللی آن نباید باعث شود محتوای فیلم‌ها از واقعیت‌های جامعه خودمان فاصله بگیرد.
5. جشنواره بین‌المللی فیلم رشد زمانی در فرایند یاددهی‌یادگیری مؤثر می‌افتد که فیلم‌های آموزشی از آرشیوها بیرون آیند و در صحنه عمل به‌عنوان یک وسیله یادگیری مورد استفاده قرار گیرند. یکی از آسیب‌های جشنواره‌ها، غلبه بعد تبلیغی آنان است. معمولاً با سروصدا انجام می‌شوند، ولی بی‌سروصدا فروکش می‌کنند. ما بنا نداریم به این خسران گرفتار شویم، بلکه قصد ما آن است که در عمل از تولیدات جشنواره استفاده کنیم.