وقتی که آمد

ماهی قلابی / محمد دهریزی

ماهی پر جست‌و‌خیزی

می‌گریزد در دل آب

ناگهان صیاد تیزی

می‌کشد او را به قلاب

از دهان باز ماهی

خنده می‌ریزد به دریا

می‌برد یک موج وحشی

خنده قلابی‌اش را

موقعی که روی ساحل

می‌پرد پایین و بالا

با دُم غرقه به خونش

می‌نویسد روی شن‌ها:

«آی ماهی، آی ماهی!

تا نیاویزی به قلاب

تو نمی‌دانی چه خوب است

لذت آرامش آب»

وقتی که آمد / طیبه شامانی

وقتی که آمد رانده شد

ابلیس از هفت آسمان

خاموش شد آتشکده

روشن شد از نامش جهان

نور محمد(ص) بر همه

تابید از بام حجاز

قفل بدی در هم شکست

درهای خوبی گشت باز

آمد که سحر ساحران

با نام او باطل شود

آمد که با پیغام او

دین خدا کامل شود

برگه ها پایین! / سعیده موسوی زاده

چندین نهال نوجوان بودند

توی کلاس خانم پاییز

او اولین روز کلاسش گفت:

«دفترچه‌های مشق روی میز»

از دانش‌آموزان خود انجیر

توت و سپیدار و چنار و بید

در برگه‌های زرد و نارنجی

از فصل‌های سال می‌پرسید

صد تا سؤال از ابر، از باران

یک امتحان مشکل و سنگین

پایان وقت امتحانش گفت

لطفاً تمام برگه‌ها پایین

کجایید؟ / مریم زندی

در کنار تو

زندگی پر از شتاب

واگن زمانه روی ریل

خنده‌ها ردیف

آی غصه‌ها!

کجای عالمید؟

من سوار این قطار شادی‌ام

کو حریف؟  

کلاس آنلاین / مرضیه تاجری

صبح زود

زنگ ساعت موبایل

خواب نیمه کاره‌ام،

باز هم ریاضیات

یک کلاس راه دور

بی صدا و شوق و شور

توی گوشی‌ام.

ناگهان

خواهر سه ساله‌ام می‌دود کنار من

می‌برد

با خودش کلاس را

می‌رود

توی بازی موبایل.

غصه می‌خورم

پس کجاست

یک کلاس واقعی

خسته‌ام

از ریاضیات بی‌کلاس

درس‌های بی‌حواس

من و تو در ایوان / مولانا جلال الدین محمد (مولوی)

خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو

به دو نقش و به دو صورت، به یکی جان من و تو

دادِ باغ و دمِ مرغان بدهد آب حیات

آن زمانی که درآییم به بستان من و تو

اختران فلک آیند به نظّاره ما

مهِ خود را بنماییم بدیشان من و تو

طوطیانِ فلکی جمله شکرخوار شوند

در مقامی که بخندیم  بدان سان من و تو

این عجب تر که من و تو  به یکی کُنج این جا

هم در این دم به عراقیم و خراسان من و تو

به یکی نقش بر این خاک و بر آن نقش دگر

در بهشت ابدیّ و شکرستان من و تو