سلام دوست خوبم
خیلی حیف شد. یک سال گذشت، اما تو به مدرسه‌ی واقعی نرفتی. نتوانستی با همکلاسی‌هایت بازی کنی، بخندی و خوراکی‌ات را با آن‌ها نصف کنی.
هر روز لباس مدرسه نپوشیدی و خودت را توی آینه ندیدی که چه‌قدر قشنگ و دوست‌داشتنی شده‌ای.
حیف شد. مدرسه‌ها باز نبود تا گروهی بازی کنید و ببینید چه مزه‌ای دارد.
بیا دعا کنیم زودتر ویروس کرونا از بین برود تا بچه‌های دنیا دوباره به مدرسه بروند. تو و دوستانت دست هم را بگیرید و با هم شعر «بوی ماه مدرسه» را بخوانید.