دوست عزیزم
بعضی از کارها و حرف ها خیلی شیرین اند، مثل وقتی که اوّلین بار چهاردست وپا رفتی، یا وقتی که با دست های کوچکت جایی را مُحکم گرفتی و بلند شدی. راستی می دانی اوّلین بار چه کلمه ای را به زبان آوردی؟ بابا، مامان ها همه ی این ها را می دانند. چون وقتی این کارها را کردی، آن ها خیلی خوشحال شدند.
دلت می خواهد باز هم بابا و مامانت را خوشحال کنی؟
یک کاغذ و مداد بردار و گوشه ای بنشین. می دانم که هنور نمی توانی خوب بنویسی. کاغذ را خط خطی کن و با صدای بلند بخوان: «مامان، بابا! من از این جا تا ستاره ها، تا آن طرفِ آسمان و اندازه ی دریا دوست تان دارم.»
زیر نوشته ات، شکل خودت را نقّاشی کن. می توانی شکل بابا و مامانت را هم بکشی. حالا تو نامه نوشته ای. این اوّلین نامه با خطّ خودت است. قشنگ ترین نامه ی دنیا.