قرآن = زندگی

واقعیت این است که در شماره پیش رو ما به دنبال تعریف و تبیین این سه گزاره بودیم. ببینیم قرآن چگونه در زندگی دانش‌آموزی نقش ایفا می‌کند و فهم انسان قرآنی از زندگی چیست. به عبارتی، سبک زندگی دانش‌آموز قرآنی چگونه است تا  بتوانیم نمایش دهیم که معلمان و مربیان قرآنی چگونه نوجوانانی متخلق و فردی معنوی تربیت می‌کنند و از قرآن و تعلیم قرآن برای حفظ فضای نوجوانانه افراد قرآن‌مدار بهره می‌برند.

اذعان می‌کنیم که موارد کمی از مصادیق برای آنچه در جست‌و‌جویش بودیم، به دست آوردیم و اعتراف می‌کنیم که این اتفاق ناملایم به خاطر ضعف ما در آشنایی با محافل فعال و مؤثر قرآنی است.

اما...
اما اگر واقعاً تعداد مربیان و محافلی که با  کار قرآنی شروع می‌کنند و بعد، مربی به منجی و هادی دانش‌آموز بدل می‌شود کم باشد، ضایعه‌ای بزرگ رخ داده است. اگر تعداد مدارسی که برنامه‌های متنوع و گسترده قرآنی در آن‌ها جریان‌ساز است کم باشد، با خسرانی بزرگ مواجهیم.

مؤمن متعهدی که براساس مبانی اسلام تربیت می‌شود، باید در سایه قرآن بزرگ شود و این امر به چیزهایی فراتر از فنون حفظ یا روش‌های قرائت و حتی مباحث پیچیده تفسیر نیاز دارد. باید همگی به دنبال مربیانی بگردیم که توانسته‌اند با فعالیت‌های تربیتی قرآنی، جوّ مدرسه‌ها را به دست گیرند و جریان‌ساز باشند. به‌نظر می‌رسد جامعه تربیتی ما به‌شدت محتاج اقدامات قرآنی است و از آن بیشتر، تشنه مربیانی است که با مشعل فروزان قرآن به میان جوانان بروند و محافل قرآنی را به جایگاه‌های هدایت مدرسه و راهبری جمع‌های جوانانه  مدرسه‌ای بدل سازند. به امید روزی که مدارس بسیاری دارای نوآوری‌های تربیتی شگرف در عرصه قرآن باشند.