به نام آن که جان را فکرت آموخت

سپاس خداوند مهربانی که دانش را به ما ارزانی داشت و لوح و قلم را ارج نهاد و در اختیار ما گذاشت. منّت خدایی را که علم و تزکیه یعنی آموزش و پرورش را اساس زندگی بشر و آرمان راهگشای انسان قرار داد. شکر خداوندی را که با ارسال پیامبران بر ما منّت نهاد و دروازۀ دانش را بر ما گشود و با مهم شمردن تربیت، راه سعادت، خوشبختی و آرامش را فرا روی ما قرار داد. لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ... (آل‌عمران، ۱۶۴)

از طرف دیگر کانون خانواده را نشانه‌ای از عظمت خویش و محلی برای امنیت و آرامش بشر معرفی فرمود.

وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ... (روم، ۲۱)

اینک ما هستیم و این دو هدیۀ الهی؛ دانش و خانواده. پیوند این دو بالاترین دستاورد بشری است؛ به شرطی که انسان برای علم و خانواده ارزش قائل شود و پیوند عمیق و ناگسستنی بین این دو را درک کند. خانواده بدون دانش،‌ ره به جایی نخواهد برد و بهترین نهاد برای ظهور دانش نیز خانواده به شمار می‌رود که نسل بشر از آنجا آغاز شده و آشکار می‌گردد. خانواده با ابزار دانش به سرمنزل مقصود و رشد مطلوب رسیده و دانش نیز در کانون خانواده و به دست هر یک از ما به شکوفایی می‌رسد.

منّت خدای -عزّ و جل- را که طاعتش موجب قرب است و به شکر اندرش مزید نعمت که به ما توفیق عنایت فرمود تا به چنین پیوند سترگی توجه نموده و در راستای تحقق آن با تولید نشریه‌ای جدید، سبد نشریات رشد را کامل کرده و آن را «رشد آموزش خانواده» بنامیم. این اتفاق خوشایند را به اهالی گران‌سنگ آموزش‌و‌پرورش و همۀ پدران و مادران این مرزوبوم که با این نهاد مقدس در ارتباط‌اند، صمیمانه تبریک می‌گوییم. امید آن‌که مخاطبین گرامی این مجلۀ وزین، خود را در رشد مجله سهیم دانسته و در کنار دست اندرکاران نشریه، به شکوفایی عرصۀ علم و خانواده و پیوند این دو کمک نمایند.