آزاد معلمان عشایر

واژه رابط اصلی بین «مفهوم» و «رفتار» است. تعریف ما در قبال معنا یا معناهای یک واژه، منش و عملکرد ما را می‌سازد. این تعبیر در واژه «معلمی» هم وجود دارد. شخصیت و رفتار هر معلم، از شناخت و آگاهی او از معنای «معلمی» متأثر است و سعی، تلاش و تأمل او نسبت به این معنا را نشان می‌دهد. برای معلمان برجسته، واژه «معلمی» با کلمات متعددی معنا شده است؛ از قبیل گذشت، تلاش، صبر، یادگیری، رفاقت، درک متقابل، تواضع، اخلاص، عشق بدون چشمداشت، و تربیت. توفیق او در این جایگاه نیز به وسعت معانی به‌کارگرفته او در حرفه خود ارتباط دارد.

با اندکی تفکر و تأمل در ذهنمان، هر کدام از ما معلمانی را به خاطر خواهیم آورد که در کنار نامشان، مجموعه‌ای از واژه‌های باارزش ردیف شده‌اند که بدون حتی یکی از آن‌ها، توصیف آن معلم ناقص خواهد بود. تلاش برای یافتن این نام‌های آشنا در نقاط گوناگون سرزمینمان، ما را به نقاط در دسترس و شناخته شده محدود نمی‌سازد. هر جا رشد و توفیقی حاصل شده و خبر آن به مرور ایام به گوش عالمیان رسیده است، حتماً در آن نقطه، «معلمی» با وسعتی از واژه‌ها معنا شده است و همتی والا، به همراه عشقی وافر به انسانیت و خلق کردن، در کار بوده است. این معلم‌های بی‌نظیر در انتظار دیده شدن هم نیستند. جاذبه و رونقی که به کلاسشان داده‌اند، خود باعث دیده‌شدنشان می‌شود.

در سفری که به استان خراسان شمالی داشتیم، به زیارت معلمان عشایر رفتیم که سبک و سیاقشان بسیار متنوع و متفاوت از روش معمول است. ایشان خود را محدود به دیوارهای کلاس نمی‌بینند. اصلاً کلاس این عزیزان دیوار ندارد و دایرهالمعارف «معلمی»شان به گستردگی دشت‌های وسیعی است که در آن، در طول سال تحصیلی، عشایر غیور را همراهی می‌کنند و همراه ایشان منزل به منزل کوچ می‌کنند. در بی‌کرانگی تنهایی دشت و دامنه کوه‌ها، آنچه می‌ماند، محبت، عشق و ایثار است که معنا می‌شود. در این فضای دور از هیاهوی شهرها، حکیم، قاضی، معلم، امام جماعت، مربی بهداشت و ... واژه‌های مترادف «معلمی» هستند تا نیازهای کل آزادمردان و زنان عشایر را پوشش دهند. چنین است که در اینجا، واژه‌ «معلمی»، در کنار همه معانی دیگر، معنایی زیباتر و کامل‌تر هم دارد: احساس تعلق و مسئولیت.