قانون نظام جامع آموزش وتربیت فنی و حرفه ای و مهارتی و استلزامات آن برای برنامه های درسی فنی و حرفه ای
۱۳۹۸/۰۱/۲۰
آموزش‌های فنیوحرفهای دوره دوم متوسطه در آموزش‌وپرورش کشور یکی از مهمترین الگوهای توسعه منابع انسانی و تربیت افراد برای ورود به بازار کار به شمار می‌روند. اما مشکلات زیادی در این نوع آموزش‌ها وجود دارند. براساس تحقیقات انجام شده، یکی از اساسی‌ترین مشکلاتی که در طراحی و برنامه‌ریزی درسی «آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی» وجود دارد، نارسایی قوانین و مقررات است.
تدوین و تصویب سند ملی تحول بنیادین نظام آموزش‌وپرورش، سند برنامه درسی ملی و همچنین قانون نظام جامع آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی که در جهت اجرای بندهای ۱ و ۲ «سیاست‌های کلی اشتغال» و بندهای «د» و «هـ» ماده ۲۱ «قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران» مدون شده است، فرصت مناسبی را فراهم آورد تا فرایند برنامه‌ریزی درسی آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی مورد بازنگری قرار گیرد. قانون نظام جامع آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی که در ۱۱ ماده و ۷ تبصره تنظیم شده، شامل این موارد است: اهداف (ماده ۱)؛ وظایف (ماده ۴)؛ ارکان (ماده ۵)؛ اصطلاحات و تعاریف (ماده ۲)؛ و همچنین: مجریان و نحوه اجرا (ماده ۳)؛ چگونگی سیاستگذاری (ماده ۶)؛ چگونگی تدوین چارچوب صلاحیت حرفهای ملی (ماده ۷)؛ ترکیب اعضا و نقش شورای عالی آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی (ماده ۶)؛ سطوح صلاحیت حرفهای ملی (ماده ۸)؛ چگونگی کنترل تضمین کیفیت نظام (ماده ۹)؛ و ... .
نظام آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی و چارچوب صلاحیت حرفهای ملی به منظور گسترش شایستگی حرفه ای، ارتقای جایگاه آموزش و تربیت فنیوحرفهای و مهارتی، کاهش فاصله سطح شایستگی نیروی کار کشور با سطح استاندارد جهانی، هماهنگی در سیاستگذاری کلان، مدیریت در برنامه‌ریزی آموزش‌های فنیوحرفهای و مهارتی، و تربیت نیروی کار شایسته ایجاد شده است.
۱۸۱۱
کلیدواژه (keyword):
آموزش و تربیت فنی حرفه ای و مهارتی، نظام آموزشی، صلاحیت حرفه ای، سنجش آموزش،