مدرسه بین‌المللی پژوهش هر سال زیر نظر بنیاد
آموزشی Milset تشکیل می‌شود و اهداف پژوهشی متعددی را به‌صورت بین‌المللی دنبال می‌کند. شعار این مدرسه این است: «آینده،
تو هستی؛ آینده متعلق به جوانان است». دانش‌آموزان
و معلمانی از سرتاسر جهان وارد این مدرسه می‌شوند و فعالیت می‌کنند. همه افراد و گروه‌ها در پاسخ به فراخوانی که بنیاد و دفتر
منطقه‌ای IRS منتشر می‌کند، برای حضور در این مدرسه اظهار
تمایل می‌کنند و طی فرایندی پذیرش می‌شوند. شرکت در این مدرسه برای مدارس
کشورهای گوناگون معمولاً با سه شرط اصلی همراه است:
1. زبان مورد
استفاده در مدرسه انگلیسی است و همه شرکت‌کنندگان
برای حضور و ارتباط با یکدیگر باید بر آن مسلط باشند.
2. مدرسه مبلغی
را به‌عنوان شهریه اعلام می‌کند که مدارس کشورها باید آن را پرداخت
کنند.
3. همه معلمان و دانش‌آموزان موظف‌اند از قوانین مدرسه بین‌المللی تبعیت کنند و با مسئولان همکاری
لازم را داشته باشند.
ده دوره این
مدرسه تاکنون در نقاط مختلف روسیه برگزار شده است. دانش‌آموزان از کشورهای مختلفی چون روسیه،
ایتالیا، چین، مکزیک، ایران، تایلند، ترکیه و فیلیپین و معلمان نیز از کشورهای
گوناگونی چون فرانسه، اوکراین، دانمارک، نروژ، ایران، اسپانیا و پرتغال به این
مدرسه می‌آیند. پژوهش‌های مدرسه در سه حوزه علوم اجتماعی و
انسانی (Social Sciences and Humanities) علوم طبیعی (Natural Sciences) و فناوری‌های نوین (Technology) انجام می‌گیرد. هر دانش‌آموزی به صورت داوطلبانه می‌تواند در یکی از زیرشاخه‌های این بخش‌ها فعالیت کند و در نهایت، دانش‌آموزانی که در گروه‌های کاري مختلف قرار گرفته‌اند، در همایش پایانی و در حضور استادان
دانشگاه، کارشناسان گوناگون و معلمان نتیجه پژوهش‌های خود را ارائه می‌دهند. این فعالیت‌ها به هیچ‌وجه جنبه رقابتی ندارد و هر گروه فقط
نتیجه کار خود را ارزیابی می‌کند؛ البته نه در مقایسه با
دیگران.
ما از معلمان
این مدرسه بودیم و در مدت مشخصی که در این مدرسه فعالیت می‌کردیم، تجاربی به دست آوردیم که بخشی از
آن چنین است:
1. امکان کار
در کلاس یا کارگاهی که دانش‌آموزان آن از مناطق مختلف دنیا با علایق، ویژگی‌ها و دانسته‌های گوناگون آمده بودند، فراهم شد.
2. ارزشیابی در
پایان هر روز کاری به روش‌های گوناگون صورت می‌گرفت که این امر نگرش متفاوتی نسبت به
ارزشیابی را در پی داشت و به بهبود کار معلمان و کارشناسان در روزهای بعدی کمک می‌کرد.
3. هر روز به‌صورت موازی با کلاس‌های دانش‌آموزان، برای سرپرستان و مربیان گروه‌های دانش‌آموزی هر کشور نیز نشست‌هایی برگزار می‌شد که افراد در آن‌ها ضمن بیان تجربه‌ها و معرفی نظام آموزشی کشور خود،
مشاهدات خود را از کلاس‌های برگزار شده، مطرح و
بررسی می‌کردند. در واقع، یادگیری
برای همه افراد صورت می‌گرفت.
4. فضاهایی که
امکان فعالیت دانش‌آموزان در آن‌ها وجود داشت، متنوع بودند. این فضاها
از کلاس‌های عادی گرفته تا
آزمایشگاه، کارگاه موسیقی، کارگاه‌های ساخت، محوطه‌های تاریخی، موزه‌ها، جنگل و حتی خیابان را در بر می‌گرفت.
5. دانش‌آموزان به جز زبان ارتباطی می‌بایست با خلاقیت فراوان زبان علمی
مشترکی پیدا می‌کردند؛ زبانی که آموزش‌های متناسب با آموخته‌های آنان را در کشور خودشان هم پوشش می‌داد.
6. نتیجه
فرایند پژوهشی این دوره، به بخشی از کار و فعالیت وزارت‌خانه‌ها و معلمان مدارس مختلف جهان بر می‌گشت و می‌توانست به نوعی بازتاب کار آن‌ها تلقی شود.
7. امکان با هم
بودن در وقت صبحانه، ناهار و شام و نیز برنامه‌های عمومی نظیر شب فرهنگی کشورها وجود
داشت که فضا و زمان مناسبی برای تبادل اطلاعات و فرهنگ‌ها فراهم می‌آورد.
در برنامه شب
فرهنگی کشورها، دانش‌آموزان هر کشور آداب و رسوم
و بخشی از عناصر فرهنگی کشورشان را معرفی می‌کردند که همراه با پذیرایی با خوراکی‌های خاص آن کشور، پوشیدن لباس‌های بومی و دادن هدیه‌های فرهنگی بود.
8. برای
معلمان، کارشناسان و مربیان همراه امکان بازدید از مدارس محلی وجود داشت که بر
تجارب آن‌ها می‌افزود.
پی‌نوشت:
(IRS: International
Research School)