اما مشکل این
است که کو «گوش شنوا»؟
دانش‌آموزان با دغدغه ورود به دانشگاه، آن‌چنان در تاب و تب کنکور و تست و درس
مانده‌اند که گوشی برای شنیدن پند
و موعظه و اغتشاش در تصاویر خودبافته ذهنی‌شان
ندارند. آنان در تصویر ذهنی خویش و با توجه به مدل شخصیتی خود، در پیله‌ای خودبافته گرفتار شده‌اند و واکنش‌های افراطی و راهکارهای غیرمدبرانه‌شان برای مطالعه، تفریح، روابط اجتماعی،
دوستی، خواب و خوراک و سایر موارد ،زندگی روزانه زیستن آن‌ها را دچار اختلال کرده است. اکثر
سمینارهایی که در این‌باره برگزار می‌شوند پیشاپیش محکوم به شکست‌اند؛ زیرا مخاطبان کمتر به محتوای ارائه
شده در بستری کسالت‌بار توجه می‌کنند و آن را می‌شنوند.
مؤسسه آموزش
عالی دانش‌پژوهان پیشرو در اصفهان
توانسته است در این مسیر، گامی بسیار متفاوت و مؤثر بردارد. راه‌حل مبتکرانه دست‌اندرکاران این مؤسسه، باعث شده است که
مخاطبان به خوبی درگیر شوند و نسبت به چالش‌های
پیشِ روآگاهی لازم را کسب کنند. مؤسسه از شیوه سِمی تئاتر سود می‌برد، که به معنای کاربرد تئاتر برای
انتقال جذاب و کارآمد مفاهیم موردنظر و سپس بررسی و تحلیل آن در قالب سمینار
تعاملی است. این شیوه نوین، مؤثر، جذاب و با حداکثر تعامل و ارتباط با مخاطب، سبب
شده است که سطح هوشمندی و آگاهی دانش‌آموزان
نسبت به وضعیت کنونی و آینده پیشرو به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش یابد این شیوه شاید منجر به
این می‌شود که الگوهای رفتاری مناسب‌تری را در مواجهه با مشکلات و معضلات،
برای خود طراحی کنند و در زندگی به کار گیرند.
سمی تئاتر در
دو بخش طراحی شده است؛ بخش اول نمایشی دو قسمتی است که در هر قسمت آن دانش‌آموزانی با چهار تیپ شخصیتی متفاوت حضور دارند و با اتفاقات و رویدادها و بحث‌هایی که بین آن‌ها درباره مسائل مرتبط با دانشگاه و
تلقی‌های آن‌ها صورت می‌گیرد، چالش‌های ممکن برای هر یک با هوشمندی، ترسیم
می‌شود. در این نمایش، هر یک از
دانش‌آموزان دارای هویت رنگی
متفاوتی است که با ظرافت مورد توجه قرار می‌گیرد
و نقاط ضعف و قوت آن نمایان می‌شود. در بخش دوم، کارشناس
مشاوره هویت رنگی افراد را به صورت عمومی شرح می‌دهد و با ذکر آسیب‌های هر رنگ در مسیر زندگی کنونی تا
زندگی در دانشگاه و روش‌های غلبه بر آن به کمک
نمادهای معرفی شده در نمایش، به مخاطبان کمک می‌کند با توجه به شناختی که از خود و
معضلات پیش رو یافته‌اند، خودارزیابی داشته باشند
و به راهکارهای مناسبی دست یابند.
بازخورد خوب
مخاطبان باعث شده است که این طرح در بسیاری از مجموعه‌های آموزشی مورد علاقه و حمایت قرار
گیرد. تمرکز سمی تئاتر «رنگ من، آینده من» بر ایجاد مسیری
روشن و شفاف از مدرسه به دانشگاه، با نگاه به نیازهای آموزشی مدارس در زمینه‌های روان‌شناختی و مهارت‌های زندگی، شاید بتواند الگویی مناسب
برای سایر مراکز و مؤسسات باشد و از این طریق، جمعیت انبوهی از دانش‌آموزان در برابر توهمات احتمالی درباره
آینده و سبک زندگی دانشگاهی واکسینه شوند.