شادی و شادمانی
حالت و روحیه‌ای پیش‌برنده در انسان است و سلامت روانی انسان
را نشان می‌دهد. شادمانی مجموعه‌ای از احساس‌های رضایت از خود و زندگی و احساس
سبکباری است. شادمانی سبب آرامش خاطر و رضایت باطن می‌شود. زمانی که از درون احساس شادی و
نشاط می‌کنیم، زندگی برایمان خوشایند
می‌شود و افکار منفی، خشم،
پریشانی و... از ما دور می‌شود. شادی و شادمانی شوق
فعالیت‌های اجتماعی را هم برمی‌انگیزد و امید و حرکت را احیا می‌کند.
به‌دنبال ادامه بررسی‌ها متوجه هورمون‌هایی شدم که ترشح آن‌ها در بدن باعث ایجاد نشاط و شادی می‌شود؛ هورمون‌هایی مثل دوپامین، سروتونین و اکسی‌توسین. البته بیشتر به‌دنبال راهکارهایی بودم که با ترشح این
هورمون‌ها در بدن به ایجاد احساسات
خوب و مثبت کمک می‌کنند. دفتر «یونسکو» در
بانکوک طی مطالعه‌ای (2016)، چارچوبی برای
تندرستی، شادابی و نشاط دانش‌آموزان در آسیا و اقیانوس
آرام در قالب یک گزارش ارائه داد که آن را هم ترجمه و مطالعه کردم. سرانجام کار را
به ترتیب زیر با هماهنگی «مدرسه دخترانه پروین اعتصامی» برای پویاسازی و شاداب‌سازی دانش‌آموزان دوره متوسطه اول در یکی از
روستاهای اطراف تنکابن آغاز کردیم.
گام اول:
برگزاری جلسه توجیهی برای دانش‌آموزان و همکاران.
گام دوم:
برگزاری جلسه توجیهی برای اولیا.
گام سوم: جمع‌آوری لاستیک‌های فرسوده توسط اولیا و تحویل به
مدرسه، و تهیه گلدان، گل و گیاه، و رنگ.
گام چهارم: نصب
پرچم‌های رنگی به دور محوطه‌ای به وسعت 1000 متر مربع در حیاط
مدرسه.
گام پنجم:
برگزاری جشنواره رنگی، ورزشی و علمی.
در این مرحله،
ضمن مشورت با دانش‌آموزان و همکاران، رنگ صورتی
انتخاب و جشنواره علمی، هنری و ورزشی دانش‌آموزان
برگزار شد.
گام ششم:
برگزاری جشنواره تغذیه سالم در مدرسه.
گام هفتم:
برگزاری جشنواره ورزشی ـ علمی در مدرسه ابتدایی روستا.
در تمام فعالیت‌ها، هدفمان ایجاد شادی و نشاط اجتماعی
در مدرسه بود. در برنامه‌ریزی برای فعالیت‌ها، به تقویت مهارت اجتماعی، حل مسئله،
همدلی، احترام به بزرگ‌تر، و همکاری بین دانش‌آموزان توجه می‌شد. در پایان پویاسازی هم از دانش‌آموزان نظرخواهی کردم که حاصل آن نشان‌دهنده رضایت آنان از فضای به‌وجود آمده بود.
در پایان از
مدیریت آموزش‌وپرورش شهرستان، جناب
آقای سعدی‌پور، مدیریت پژوهش‌سرا، جناب آقای حسین‌زاده، مدیر مدرسه دخترانه پروین
اعتصامی، خانم کوزه‌گر، و همه عزیزانی که در
هزینه انجام این فعالیت‌ها ما را یاری رساندند، کمال
تشکر و سپاس‌گزاری را دارم. طرح‌های بسیاری هم باقی مانده‌اند که متأسفانه به دلیل کمبود بودجه موفق
به اجرای آن‌ها نشدیم. آرزوی من برقراری
شادی و نشاط در مدرسه‌هاست. انسان‌های شاد قطعاً پیام‌آور صلح در جهان خواهند بود.