مقدمه
تعاون در مفهوم
عام به معنای همکاری، مساعدت، یاریگری و رعایت منافع جمعی آمده است و در مفهوم خاص،
به نوع مشخصی از کار کردن با یکدیگر اشاره دارد که از طریق تشکیل گروه و به‌کارگیری روش‌های خاص، دسترسی به اهداف مشترک را
امکان‌پذیر می‌سازد.
نقش ورزش در
ایجاد تعامل بیشــتر میان دانش‌آموزان و ارتقای
روحیـه همکاری و مشارکت در کارهای گروهی انکارناپذیر است. ایجاد روحیه
همکاری (در ورزش‌های گروهی) و پیشگیری از
آسیب‌های اجتماعی از مهم‌ترین آثار مثبت ورزش است. ورزش‌های گروهی از جمله فوتبال، بسکتبال و
والیبال با توجه به اینکه بین اعضای تیم‌ها
روح همدلی ایجاد می‌کنند، باعث تقویت فرهنگ
همکاری و مشارکت بین اعضای تیم می‌شوند.
تأثیر ورزش
بر افزایش روحیه همکاری از طریق تأثیر بر شخصیت
ورزش در شخصیت،
چه شخصیت فردی و چه شخصیت اجتماعی انسان، مؤثر است. شخصیت اجتماعی بیان‌کننده رشد و تربیت صحیح و طبیعی روانی
افراد است. چنانچه فعالیت بدنی و ورزش در یک جامعه مطابق با اصول این علم باشد،
فرد ورزشکار را از فردگرایی و خودمحوری دور می‌کند، روحیات طبیعی را در او بهبود می‌بخشد و موجب می‌شود فرد با سایر افراد اجتماع آسان‌تر ارتباط برقرار کند.
تأثیر ورزش
بر تعاون و همکاری
افراد با شرکت
در ورزش‌های دسته‌جمعی، همکاری و تعاون را به‌طور عملی تمرین می‌کنند و رعایت نظم و انضباط و انجام دادن
مسئولیت فردی و دخالت نکردن در کار دیگران را تجربه می‌کنند. پیروزی یک گروه ورزشی که دارای
چند نفر عضو است، مرهون همکاری همه افراد گروه و حفظ مواضع و انجام مسئولیت‌های فردی است و روحیه نظم و انضباط و دقت
عمل را به آن‌ها می‌آموزد.
تأثیر انواع
ورزش‌های فردی و گروهی بر تعاون و
همکاری
تأثیر ورزش بر
رشد ابعاد اجتماعی انسان، اصلی پذیرفته شده است به طوری که امروزه شعار «ورزش،
سازنده منش» به قانونی پذیرفته تبدیل شده است. در بین ابعاد اجتماعی شدن، همکاری و
تعاون نیز از ورزش تأثیر بسزایی می‌پذیرد. بدون شک، دانش‌آموزان ورزشکار نسبت به افراد
غیرورزشکار حس همکاری و تعاون بیشتری دارند. البته، طبق یافته‌ها و بنا به اعتقاد اکثر متخصصان علوم
ورزشی، ورزش‌های گروهی و دسته‌جمعی به علت ماهیت خود، که نیاز به
همکاری و تعاون بیشتری دارند، این حس را بیشتر تقویت می‌کنند. به بیان دیگر، موفقیت در رشته‌های تیمی در گرو همکاری همه اعضای تیم
است و این مسئله باعث تقویت این حس در افراد می‌شود.
نتیجه‌گیری
تعاون به زبان
ساده به معنای «همکاری» و مساعدت است. هنگامی که فردی نتواند به تنهایی کار یا
فعالیت کند، بهتر است از دیگران کمک بگیرد و کارش را به‌صورت دسته‌جمعی و با همکاری دیگران انجام دهد.
ورزش روحیه همکاری و تعاون را افزایش می‌دهد
و تأثیر زیادی بر رعایت نظم و انضباط و مسئولیت فردی و گروهی می‌گذارد. ورزش‌های فردی و گروهی باعث افزایش تعاون و
همکاری بین کودکان می‌شود، اما سهم ورزش‌های گروهی در ایجاد همکاری بین آن‌ها بیشتر از ورزش‌های فردی است.
پیشنهاد
پیشنهاد می‌شود فعالیت ورزشی در سنین کودکی در قالب
بازی‌های ورزشی به‌ویژه به شکل گروهی باشد. ورزش‌ها باید با هدف توسعه روحیه همکاری و تعاون
بین کودکان و ترغیب آن‌ها به شرکت در فعالیت‌های گروهی صورت گیرد.
منابع
1. مقدم، مصطفی
و ترکمان، منوچهر (1369). «بازی، باعث رشد اجتماعی کودکان بازی‌های آموزشی» دفتر تحقیقات و برنامه‌ریزی کتاب‌های درسی.
2. قهرمانی،
جـــواد (1382). روان‌شناسی در خدمـت معلمان
یادگیری و شــناخت. تهران: مؤسسه فرهنگی منادی تربیت. تعلیم‌وتربیت در عصر امروز.