کودکان و حوادث طبیعى

مسلم است که در پی این‌گونه حوادث ناگوار، کودکان با قلب کوچک و عواطف لطیف خود آسیب روحی بیشتری می‌بینند و چنانچه آلامشان با اقدامات مؤثر کاهش نیابد، ممکن است در بزرگ‌سالی از عوارض سوء آن در امان نمانند. همان‌طور که در مقدمه اشاره شد، پس از رفع شرایط اضطرار و اسکان موقت و رفع نیازهای اولیه آسیب‌دیدگان توسط سازمان‌های ذی‌ربط (اعم از دولتی و مردمی)، طبعاً مکان‌های موقتی برای کلاس و مدرسه این عزیزان تهیه می‌شود. به مربیان کودک توصیه می‌شود در کنار فعالیت‌های جاری خود، برای متناسب‌سازی فعالیت‌ها با شرایط پس از بحران به چند نکته توجه کنند؛ از جمله اینکه ضمن همدردی با کودکان و خانواده‌ها از یادآوری نکات و موضوعات غم‌انگیز پرهیز کنند. دیگر آنکه به جای نسبت دادن این حوادث به خداوند و طبیعت و... ، این موارد را از امور طبیعی دنیا در همه مکان‌ها و زمان‌ها قلمداد و کودکان را به وظایف و نقش آنان در پیشگیری از آثار مخرب ناشی از حادثه و راه‌های حفاظت خود و اطرافیان از گزند آن‌ها آشنا سازند و در نهایت با طراحی فعالیت‌های مناسب، ذهن کودکان را به بُعد سازندگی، و عبرت‌آموزی از حوادث طبیعی هدایت نمایند.

برای نمونه، در فعالیت نقاشی و کاردستی می‌توان از آنان خواست که در حوادثی این‌چنین و قبل از بروز آن، برای جلوگیری از صدمات شدید به افراد، بهتر است چه کارهایی صورت پذیرد (اعم از ساختمان خانه و مدرسه و وسایل، تجهیزات و...). طبعاً این پاسخ‌ها با درک و زبان کودکانه، ارزشمند و قابل استفاده در فعالیت‌های شعر و قصه است. استفاده از محتواهای مناسب به شناخت بهتر و بیشتر آنان از حوادث طبیعی کمک نموده و نقش بچه‌ها را در صورت بروز آن‌ها روشن می‌سازد. در این زمینه، حرف و تجربه زیاد است که تکمیل و ادامه آن را به نظرات ارزشمند اولیا و مربیان وا می‌گذاریم.