قلم بدست میگیرم.... مینویسم.... از نفس تا قفس..
روزگار گاه به کام و گاه ناکام میگذرد.و در این میان،ما همه تنهایــــیم.
زندگی بلوریست از عشق...سرچشمه ای پر از غزل های دلنشین روزگار.
بالی از نور در پرده ی اسمان...
زندگی یعنی آذادی یک پرنده
یعنی بوسه ای بر دستان خسته ی عاشقی ساده
زندگی یعنی رنگ زدن بر هاله ی ماسه ها...یعنی نوشته های توی اب
زندگی شعر خـــوش اهنگی ست از یک شاعــر!
زندگی یعنی صدای خنده های پُر شور کودکی پر از شیطنت....
سهراب گفتی زندگی باید کرد اما نگفتی چگونه....گفتی زندگی باید کرد اما نگفتی زندگی یعنی بیداد....گفتی اما،نگفتی زندگی یعنی بلندی های سخت
سهراب؟من میگویم...
زندگی یعنی دیدن نگاه خسته ی پدر...یعنی بیداری صبح با طنین صدای مادر
زندگی یعــــنی شیطنت...با چاشنی غم.