مقاله‌‌ای از «رشد آموزش زبان»
دکترمحمدرضا عنانی‌سراب، سردبیر فصل‌نامه رشد آموزش زبان در سرمقاله خود که در شماره جدید این نشریه منتشر شده به ماهیت برنامه درسی و چگونگی ارتباط آن با یادگیری و هم‌چنین استفاده از زبان در محیط‌های آموزشی پرداخته
است.
در قسمتی از این سرمقاله می‌خوانیم: «بُعد دیگر استفاده از زبان در محیط‌های آموزشی کاربرد آن توسط دانش‌آموزان برای تأمل در یادگیری است. به کارگیری زبان، فرایندهای ذهنی تفکر را عیان می‌سازد؛ به طوری که امکان مشاهده و بازنگری در آن‌ها فراهم می‌شود. آنچه دانش‌آموزان
می‌گویند و می‌نویسند منعکس‌کننده افکار آن‌هاست و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که در مورد آنچه گفته یا نوشته‌اند، احساس مسئولیت کنند. این امر باعث می‌شود آن‌ها صرفاً دریافت‌کننده دانش نباشند بلکه آن را بازتولید و از آنِ خود کنند. در فرایند بازتولید تفاوتی بین
آنچه آموخته شده است و توانایی انتقال زبانی آن وجود ندارد. به عبارت دیگر، بخشی از برداشت دانش‌آموزان از فعالیت‌های آموزشی به شکل گفتار و نوشتار ظاهر می‌شود و در یادگیری دخیل است. بدون ارتباط زبانی یادگیری تحقق نمی‌یابد. معلمان از طریق آشنایی با الگوهای ارتباطی
کلاس درس و آگاهی از نوع تأثیرشان بر یادگیری می‌توانند کنترل بیشتری بر یادگیری دانش‌آموزان داشته باشند. از طریق به کارگیری آگاهانه زبان، معلمان می‌توانند میزان مشارکت دانش‌آموزان را در فرایند ارتباط افزایش دهند و از این طریق به آن‌ها کمک کنند که در بازتولید
مفاهیم مسئولیت بیشتری برعهده بگیرند».
متن کامل سرمقاله دکترمحمدرضا عنانی سراب، در فصل‌نامه رشد آموزش زبان، شماره 104، پاییز 1391، منتشر شده است.