خاطره‌ای از فرزند استاد شهریاری در «رشد آموزش ریاضی»
شماره 109 فصل‌نامه رشد آموزش ریاضی به ویژه‌نامه زنده‌یاد
پرویز شهریاری، چهره ماندگار رشته ریاضی اختصاص دارد. یکی از مطالب این ویژه‌نامه مطلبی از
شهریار شهریاری، فرزند استاد پرویز شهریاری است.
در این مقاله، شهریار شهریاری، استاد ریاضی کالج پومونا، کالیفرنیا با ذکر خاطره‌ای به نحوه تدریس پدر خود اشاره کرده است: «دو تا از هم‌‌شاگردی‌های ما، پیتر و فرهاد بسیار بازی‌گوش بودند. روزی، در سر کلاس شهریاری، به جای گوش کردن و شرکت فعالانه در درس ریاضی، سربه‌سر
هم گذاشته و همدیگر را اذیت می‌کردند. این البته چیز تازه‌ای نبود، ولی معمولاً حسرت بقیه ما به آن دو به خاطر مهارتشان در گیر نیفتادن بود. این بار ولی کم‌شانس بودند. درست وقتی که شهریاری به دنبال انتخاب دانش‌آموز بعدی برای رفتن به پای تخته بود، پیتر و فرهاد هر
دو یکدیگر را به زیر میز هُل داده بودند! سال‌ها بعد پیتر به من می‌گفت که چشمش از زیر میز توی چشم آقای شهریاری افتاده، انگار فلج شده و قادر به حرکت نبود.
واکنش شهریاری چه بود؟ هیچ! بعد از مکثی کوتاه، او از میز آنها گذشت و دانش‌آموز بعدی را به تخته فرا خواند. نه تنها آن روز بلکه از آن به بعد تا آخر سال پیتر و فرهاد از رفتن به پای تخته محروم شدند. وقتی نوبت به میزشان می‌رسید، شهریاری بدون گفتن کلمه‌ای از کنار
آنها می‌گذشت. حتی 15 سال بعد، پیتر هنوز این را بدترین تنبیه ممکن می‌دانست...»
در ادامه این مطلب می‌خوانیم: «شاید این خاطره، جنبه‌هایی از نگرانی پرویز شهریاری از تأثیر مخرب کنکور در ریاضیات کشور را روشن کند. گذاشتن تمام هم و غم بر تست زدن، جای کمی برای خلاقیت در ریاضی و فکر کردن می‌گذارد. یاد می‌گیری که چگونه بعضی پرسش‌ها را پاسخ‌دهی
ولی تجربه‌ای در رویارویی با مسئله‌های جدید نمی‌یابی. یاد می‌گیری که مسئله ریاضی باید سریع حل شود و حوصله پرداختن ساعت ها و روزها روی یک مسئله را نخواهی داشت.»
در انتهای این مطلب آمده است: «اگر کنکور می‌تواند به واقع، همه دانش‌آموزان را رده‌بندی کند و شاگرد اول تا شاگرد آخر معین کند، پس شاید ریاضی برای همه نیست. بعضی می‌توانند ریاضی یاد بگیرند و بعضی نمی‌توانند. شهریاری با این نظر عمیقاً مخالف بود. وظیفه معلم ریاضی،
نه جدا کردن شاگرد خوب از شاگرد بد، بلکه به وجود آوردن محیطی است که در آن، همه بتوانند به کمک یکدیگر به مفاهیم ریاضی فکر کنند، با مسئله‌های مشکل دست و پنجه نرم کنند و از ریاضی لذت ببرند.»
متن کامل این مقاله، در فصل‌نامه رشد آموزش ریاضی، شماره 109، پاییز 1391 منتشر شده است.