ماخذ: فصلنامه «رشد آموزش پیش‌دبستانی»
در راه تربیت، هر یک از والدین نقش‌های بی‌شماری برعهده دارند. نقش تربیتی پدر هم بسیار مهم است. از یک‌سو پدر از طریق انتقال نطفه نقش وراثتی را ایفا می‌کند و از سوی دیگر، نقش محیطی خود را از طریق تربیت کودکان انجام می‌دهد. فصلنامه
رشد آموزش پیش‌دبستانی در مقاله «نقش تربیتی پدر در خانواده» به نقش و اهمیت این موضوع پرداخته است.
عاطفه قاسمی در این مقاله، نقش پدر را در رشد اجتماعی، رشد عاطفی، رشد ذهنی و رشد اخلاقی کودک بررسی کرده است. در بخش «نقش پدر در رشد اجتماعی کودک» آمده است: «نحوه ارتباط پدران با کودکان از نحوه ارتباط مادران متفاوت است و بدین معناست که مشارکت
پدران در فرزندپروری قابلیت‌های متفاوتی را به‌ویژه در حیطه روابط اجتماعی در کودکان پرورش می‌دهد. پدر مثل پُلی است که جنبه‌های مختلف زندگی بیرونی را به محیط کودک پیوند می‌دهد و تجربه‌های جدید را به کودک می‌آموزد و نیز موقعیت‌هایی عملی را برای آشنایی کودک با
جامعه مهیا می‌کند. حاصل تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که پدرانشان با آن‌ها بیشتر بازی کرده‌اند و وقت گذرانده‌اند، در ورود به مهدکودک اجتماعی‌تر رفتار می‌کنند. دلیل این رفتار این است که پدر در طی روز در کنار فرزند نیست و وقتی از سرکار برمی‌گردد، کودک غیر از مادر
با فرد دیگری روبه‌رو می‌شود. تأثیر نفوذ پدر از سنین پایین آغاز می‌شود. نوزاد، پدر و مادر خود را به دیگر بزرگسالان ترجیح می‌دهد که به این مرحله وابستگی می‌گویند. روان‌شناسان معتقدند کودکانی که دوره وابستگی خوبی با پدر دارند، در بزرگسالی در روابط اجتماعی خود،
شادتر، موفق‌تر و متعادل‌تر هستند.»
در بخش دیگر این مقاله آمده است: «مطالعاتی که راس پارک و کوین مک‌دونالد روی بچه‌های سه و چهار ساله انجام داده‌اند، ارتباط بین بازی‌های پرتحرک با پدر و نحوه تعامل بچه‌ها با همسالان خود را به خوبی نشان می‌دهند. این محققان با مشاهده کودکان در طی جلسات بیست دقیقه‌ای
بازی با پدرانشان دریافتند که کودکانی که بیشتر با پدرانشان بازی‌های پرتحرک انجام می‌دادند، نزد همسالان خود بیشترین محبوبیت را داشتند. اما در این تحقیق نتیجه مهم و جالب دیگری به‌دست آمد: فقط بچه‌هایی نزد همسالانشان محبوبیت داشتند که پدرانشان با آن‌ها بازی‌های
پرتحرک اما آزاد و غیرتحکم‌آمیز انجام می‌دادند. بچه‌هایی که پدرانشان با آن‌ها بازی‌های پرتحرک اما تحکم‌آمیز و توأم با امر و نهی انجام می‌دادند، کمترین محبوبیت را نزد همسالان خود داشتند.»
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش پیش‌دبستانی، شماره 15، تابستان 1391، منتشر شده است.