در «رشد آموزش زیست‌شناسی»
در مبارزه زیستی با دشمنان طبیعی و آفت‌های کشاورزی، استفاده از عوامل میکروبی، انگل‌ها و جانوران شکارچی مرسوم است. در این روش می‌توان این عوامل را که معمولاً در طبیعت وجود دارند، حفظ و حمایت و یا با به کاربردن عملیات عاقلانه زراعی از تلفات شدید جلوگیری
کرد. یکی از مقاله‌های این شماره فصل‌نامه رشد آموزش زیست‌شناسی به این موضوع پرداخته است.
مهناز بقایی‌نژاد، دبیر زیست جوین در مقاله خود به برخی روش‌های زیستی مبارزه با آفات کشاورزی پرداخته است. یکی از این روش‌ها استفاده از جانوران شکارچی است که درباره آن در مقاله آمده است: «انواع شکارچیان مانند بعضی دوزیستان، خزندگان، پرندگان و
عده زیادی از پستانداران از حشرات و کنه‌های گیاهی تغذیه می‌کنند. این جانوران معمولاً پرتحرک و فعالند و در دوران زندگی خود صدها بلکه هزارها حشره یا شکار خود را از بین می‌برند و از منابع پر ارزش نقصان انبوهی آفات هستند، مانند: سارگلو سرخ از قدیم یکی از دشمنان
مهم ملخ‌ها به‌شمار می‌رفته است. این پرنده مهاجر که به‌طور گله‌ای زندگی می‌کند، علاقه مفرطی به خوردن ملخ‌ها دارد. در نواحی گرگان و ترکمن صحرا دسته‌های بزرگ این پرندگان گاهی تلفات شدیدی روی ملخ مراکشی ایجاد می‌کنند.
سار معمولی از دشمنان بسیار مؤثر لارو پروانه‌ها و سخت بالپوشان، از جمله کرم برگ‌خوار چغندر قند و سرخرطومی یونجه است.
دارکوب‌ها اغلب لارو حشرات چوب‌خوار را از داخل تنه و سرشاخه درختان بیرون می‌کشند که می‌توان آنها را به لانه‌گذاری در باغ‌ها ترغیب کرد.
عده زیادی از حشرات نیز شکارچی حشرات مضر هستند.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زیست‌شناسی، شماره87، تابستان 1391
منتشر شده است.