در «رشد آموزش زیست‌شناسی»
اگر به طبیعت پیرامونمان نگاهی نظام‌مند و سیستمی بیندازیم و هر یک از موجودات زنده زمین را جزئی از یک شبکه پیچیده حیات در نظر بگیریم؛ اگر توجه داشته باشیم که ضعیف شدن یا از بین رفتن اجزای هر شبکه، بالقوه می‌تواند کل شبکه را
ضعیف یا حتی نابود کند، آنگاه اهمیت پاسداری از حیات وحش برایمان روشن‌تر خواهد شد. فصلنامه رشد آموزش زیست‌شناسی در شماره جدید خود با ارائه مقاله‌ای، به این موضوع پرداخته است.
در این مقاله که با ترجمه محمد کرام‌الدینی
منتشر شده به برخی روش‌های پاسداری حیات وحش مانند نگهداری زیستگاهها و نگهداری چشم‌اندازها اشاره شده است.
بازسازی زیستگاهها یکی دیگر از روش‌های حفاظت از محیط زیست است که درباره آن آمده است: «بوم‌شناسی بازسازی زیرشاخه جدیدی از زیست‌شناسی حفاظت است که در آن می‌کوشند تا راه‌هایی علمی برای بازگردان اکوسیستم‌های تخریب‌شده به وضعیت قبلی بیابند. تاکنون سه اصل به دست
آمده‌اند. نخست؛ بهتر آن است که تا دیر نشده و قطعه‌های باقیمانده از چند پاره شدن زیستگاه اصلی از بین نرفته‌اند، کار را شروع کنیم. این قطعه‌ها منابع حیات وحش و دانه‌هایی هستند که با آنها می‌توان زیستگاه را بازسازی کرد. دوم، وقتی که تاریخ طبیعی آن زیستگاه دانسته
شد، بهتر است از فنون زیستی که فرایندهای طبیعی بازسازی را تقلید می‌کنند استفاده کرد. این کار ممکن است به شکل کاربرد آتش‌سوزی‌های مهارشده برای بازسازی زیستگاه‌های علفزارها، مهار زیستی آفت‌ها برای نجات منطقه مورد نظر از چنگ گونه‌های بیگانه و مهاجم یا فنون ترسیم
زیستی برای پاک کردن آلودگی‌ها باشد. سوم، به هدف توسعه پایدار است. یعنی توانایی اکوسیستم در نگهداری خود و ادامه خدمت‌رسانی به بشریت.»
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش زیست‌شناسی، شماره 87، تابستان 1391
منتشر شده است.