منبع: «رشد آموزش زمین‌شناسی»، زمستان 1390
با یافتن کهن‌ترین نقش بدن کامل یک سنجاقک در حال پرواز بر ماسه سنگ‌هایی به قدمت 300 میلیون سال، چنین پنداشته می‌شود که نزدیک 312 میلیون سال پیش سنجاقکی در حاشیه گِلی یک چاله فرود آمده و پس از نشستن به پرواز خود ادامه داده است.
در این نشست و برخاست، گِل موجود در این پهنه سیلابی استوایی با پایداری بسیار و پیوستگی کامل بدن سنجاقک را، با تمام جزئیات و از جمله‌بند‌های بدن و حتی نشانه‌های پنجه حشره، ثبت کرده آن‌گاه سیل بعدی این مهر را با فوش Silt پوشانیده است که در نهایت با سخت و تبدیل
شدن آن به سنگ، این مهر برای هزاره‌ها از گزند دور مانده است.
فسیل سنجاقک یافت‌شده که اکنون کهن‌ترین نقش کامل بدن یک حشره پروازگر است، از این دیدگاه جایگزین نمونه‌های فسیلی پیشین متعلق به 280 تا 285 میلیون سال پیش شده است.
این فسیل در سال 2008 میلادی در هنگامی که «ریچارد نخت» دانشجوی کارشناسی در مردابی در ماساچوست به جست‌وجوی سازندی سنگی- که به نقل از پایان‌نامه یک دانش‌آموخته سال 1929 دارای فسیل فراوان گزارش شده بود- مشغول بود یافت شد.
متن کامل این خبر در فصل‌نامه رشد آموزش زمین شناسی، شماره 67، زمستان 1390 قابل رؤیت است.