در «رشد آموزش مشاور مدرسه»
فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه در شماره جدید خود (زمستان 1390)، شماره 26 مقاله‌ای با عنوان «واقعیت درمانی: دعوت به مسئولیت‌پذیری» ارائه کرده است که قابل توجه می‌باشد.
در مقدمه این مقاله که توسط دکتر علی صاحبی تهیه شده، آمده است: در فرایند واقعیت درمانی، هدف اصلی آن است که به مراجع کمک کنیم تا خودش را ارزیابی کند و ببیند آیا آن‌چه که انجام می‌دهد (عمل و کنش، تصمیم، اقدام) باعث می‌شود چیزی را که می‌خواهد به
دست آورد وگرنه، به او کمک کنیم تا راه‌ها، شیوه‌ها، و برخوردهای متفاوتی را که احتمال موفقیتشان بیشتر است، جست‌وجو و شناسایی کند. در این فرآیند، مراجع مهارت‌های تفکر واگرا/ جانبی/ انتقادی را در خود توسعه می‌دهد.
هدف واقعیت درمانی به‌کارگیری یک ضابطه‌مندی یا فرمول یا مجموعهای از پرسش‌های از پیش تعیین‌شده (به عنوان تفکیک) برای ایجاد تغییر در مراجع نیست بلکه فرآیند اکتشافی مبتنی بر خودسنجی/ خودارزیابی به منظور دستیابی به یک طرح روشن کاربردی برای ایجاد و نگهداری تغییر
مورد نظر است.
این فرآیند از چهار مؤلفه کلیدی تشکیل شده است:
- خواسته‌‌ها، مطالبات
- رفتار کلی
- خودسنجی، خودارزیابی
- طرح تغییر
نویسنده این مقاله در ادامه به تشریح چهار مؤلفه فوق پرداخته و چنین آورده است: واقعیت درمانی یک فرایند مبتنی بر تئوری انتخاب است، نه یک فرمول یا مجموعهای از گام‌های پی‌درپی که یکی پس از دیگری به‌طور مشخص باید برداشته شود و یک ریتم (آهنگ) یا موج است که بین ساختن
محیط (رابطه قاطعانه، دوستانه و منصفانه) و طرح سؤال فرآیندمدار جریان دارد. با استفاده ازاین فرآیند و طرح سؤال‌های باز در یک گفت‌وگوی شبه مصاحبه می‌توانید به مراجع کمک کنید تا به ارزیابی خود و حل مسئله بپردازید و به‌گونه‌ای مؤثر رفتار خود را سازمان دهد تا به
آن‌چه می‌خواهد دست یابد.
متن کامل این مقاله را می‌توانید در فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه، شماره 26، زمستان 1390 مطالعه کنید.