ژئوتوریسم سبلان

ژئوتوریسم علم بررسی و بهره‌گیری از شکل‌های ناشی از فرایندهای بیرونی در جهت توسعه گردشگری است. «دکتر اسماعیل نصیری» در جدیدترین شماره فصلنامه رشد آموزش جغرافیا در مقاله‌ای به توانمندی‌های ژئوتوریسم سبلان پرداخته است.
نویسنده در مقدمه این مقاله آورده است: «میراث به جای مانده از فعالیت‌های طبیعی و بشری در بخش‌هایی از کره زمین تحت عنوان «ژئوتوریسم» به ثبت می‌رسد ژئوتوریسم درواقع دارای یک یا چند ماهیت میراث ژئولوژیکی است که از بعد علمی دارای اهمیت هستند و ارزش‌های منحصربه فرد زیباشناسی ـ اکولوژیکی دارند.
با گسترش ژئوتوریسم در همراهی با اکوتوریسم، پدیده‌های زمین شناسی و ژئومورفولوژی محیط در خدمت آرامش روحی انسان‌های کنجکاو قرار می‌گیرند.
کشور ما که تاریخ تکامل زمین‌شناسی پیچیده‌ای دارد، با توجه به تنوع عوارض و چشم‌اندازهای جغرافیایی، دارای ظرفیت‌های فراوانی در زمینه ژئوتوریسم است. در این مطالعه سعی برآن بوده است که قابلیت‌های ژئوتوریسم سبلان به‌طور مختصر مورد بررسی قرار گیرند.»
استادیار دانشگاه پیام نور مرکز قیدار، در بخش‌های «ظرفیت‌های ژئوتوریسم»، «دریاچه آتش‌فشانی و آثار یخچالی»، «آب‌های گرم و معدنی»، «رودخانه‌ها و دریاچه‌ها»، «زیستگاه‌های حیات‌وحش» و «سطح‌بندی ظرفیت‌های ژئوتوریستی سبلان» به توانمندی‌های ژئوتوریسم کوه سبلان پرداخته است.
در بخشی از این مقاله آمده است: «سطح‌بندی ظرفیت‌های ژئوتوریسم سبلان از این نظر اهمیت دارد که پهنه‌های جذاب و مورد توجه طبیعت‌گردان، مورد شناسایی قرار می‌گیرد و مکان‌های مناسب طبیعت‌گردی به آن‌ها معرفی می‌شود. براساس اطلاعات مطالعات پیمایشی و کتابخانه‌ای و بهره‌گیری از مدل تحلیل خوشه‌ای، محدوده‌های ژئوتوریستی جذاب سبلان به سطح فراجذاب، میان جذاب و فروجذاب قابل تقسیم هستند.
دریاچه سبلان و آب‌های گرم و معدنی در سطح فضاهای فراجذاب، محیط‌زیست سبلان شامل زیست‌گاه‌های شیروان دره‌سی و حیات‌وحش مورویل در سطح میان جذاب و چشم‌انداز گنبدها و گدازه‌های سبلان در سطح فروجذاب قرار دارند.»
 متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش جغرافیا، شماره 97 زمستان 1390 منتشر شده است.