مجله رشد آموزش هنر در شماره جدید خود، طی مقاله‌ای به لذت‌آفرینی درس هنر در مدرسه پرداخته است. آقای محمد علی اشرفی نویسنده این مقاله معتقد است: «اگر بنا را بر آن بگذاریم که قرار است این اندک زمان تدریس برای دانش‌آموز به زمانی خوشایند
تبدیل شود و از دانش‌آموزی که دارای زمینه مستعدی بوده، «هنرجو» بسازیم، فرصت بسیار مغتنمی به شمار می‌آید.»
نویسنده در ابتدای مقاله تاکید می‌کند: «لذت‌آفرین بودن درس هنر به‌خاطر ارتباط مستقیم با عواطف و احساسات دانش‌آموزان و لایه‌های زیباشناختی شخصیت بچه‌ها، یک مزیت نسبی برای معلم هنر است که از این فرصت استفاده بهینه کند. دانش‌آموزی که به هر دلیل ممکن است به خیلی
از پیام‌ها پاسخ ندهد در مقابل محرک‌های هنری نگاه ویژه‌ای خواهد داشت. معلم هنر قبل از اینکه از این فرصت مطلوب بهره بگیرد، براساس مهارت‌ها، توانایی‌ها و بینش هنری خود باید به این سوال در صحن علنی کلاس خطاب به بچه‌ها مطرح کند که: از درس هنر چگونه لذت ببریم؟»
آقای اشرفی، در پاسخ به این پرسش راهکارهایی را ارائه داده است. در بخشی از مقاله آمده است: «بچه‌ها به «ابراز وجود از طریق اثر هنری» خویش هم علاقه‌مندند و هم به آن نیاز دارند. این حسن علاقه و نیاز توامان باعث می‌شود که نمایش کارهای هنری تاثیر خوشایند و لذت‌آفرین
درس هنر را در ذهن و ضمیر آن‌ها ثبت کند.»
یکی دیگر از راهکارهای ارائه شده در این مقاله به این شرح است: «هر یک از معلم‌های هنر ابتکاری را در روش تدریس خود به کار می‌گیرند. بچه‌ها از دیدن معلم‌های هنر که در رشته خود کارآمد و آگاهند به ذوق می‌آیند. معلم هنری که از بدو ورود، اساس تدریس خود را بر فعالیت‌های
هنری قرار می‌دهد و دائم در حال خلق اثر هنری است، بهتر و بیشتر انگیزه خلق اثر پیشکش دانش‌آموزان خود می‌کند. بچه‌ها از تولید یک سطر خوشنویسی، یک طراحی ساده، یک کاردستی زیبا لذت می‌برند و با ایجاد حس همذات پنداری، آرزوی خلق چنین اثری را در سر می‌پرورانند. شاید
باور نکنید ولی این شاگردی به همین سادگی مقدمه استادی است.»
تأکید بر باور داشتن به توانایی‌های معلم و شاگرد یکی دیگر از راهکارهایی است که نویسنده به آن اشاره کرده است: «بچه‌ها را باید باور کرد و به تاثیرگذاری معلم هنر نیز باید عشق وایمان داشت و باید مطمئن بود که یادگیری تدریجی است و تاثیر آن هیچگاه آنی نیست؛ بنابراین
باید کار کرد و به قول آن بزرگ، «کاغذ و قلم را نباید مذمت کرد؛ بلکه باید زحمت کشید و کشیده را خوب کشید. از موارد دیگر لذت‌آفرینی درس هنر روش ساختن کاغذ ابر و باد است که اوج تجلی هنری خلاق را برای رنگ‌آمیزی اندیشه‌های رنگارنگ بچه‌ها در صفحه کاغذ عملی می‌کند؛
حتی در کلاس‌های دانشگاهی این روش باعث پرواز روح دانشجویان می‌شود؛ گویی اصلاً کسی احساس نمی‌کند که در فضای کلاس است.»
متن کامل مقالة «هنر لذت‌آفرین و لذت‌آفرینی هنر»، نوشته «محمدعلی اشرفی» در نشریه
رشد آموزش هنر، شماره 26، تابستان 1390 منتشر شده است.