در «رشد آموزش پیش‌دبستانی»
بررسی دلایل چگونگی فرسودگی شغلی در مدیران مراکز پیش‌دبستانی، با عنوان: «به آخر خط رسیده‌ام...» موضوع مقاله‌ای است که در این شماره‌ی رشد آموزش پیش‌دبستانی چاپ شده است.
در بخشی از این مقاله که به کوشش دکتر مریم باریک‌بین تهیه شده، آمده است:
«پدیده‌ی فرسودگی شغلی، بخش اجتناب‌ناپذیر زندگی حرفه‌ای را تشکیل می‌دهد و از تجربیات ناشی از شغل سرچشمه می‌گیرد که به نوبه خود، باعث تأثیرات منفی در عملکرد شغلی می‌شود. اگرچه کار کردن، منبعی بسیار مهم برای امرار معاش و احراز موقعیت‌های اجتماعی است و به‌ویژه،
کار با کودکان و خانواده‌ها در مراکز پیش از دبستان، از لذت و شادی‌های خاص خود برخوردار است، اما در عین حال می‌تواند به نارضایتی و تحلیل قوای جسمانی و روانی افرادی نیز منجر شود که با آن‌ها کار می‌کنند. زیرا محیط‌های کار تحت تأثیر محرک‌های فیزیکی، روانی و اجتماعی
است که هر یک از این مؤلفه‌ها می‌توانند باعث فرسودگی شغلی شوند [لری، 1999].»
در بخش دیگری از این مقاله با عنوان چه باید کرد؟ آمده است:
«چون فرسودگی شغلی یکی از نتایج حاصل از استرس‌های گوناگون است و می‌تواند علائمی جسمانی هم‌چون سردرد، زخم معده و... علائم روانی هم‌چون افسردگی، خشم و... را سبب شود، لازم است مدیران سبک‌های عقلانی، هیجانی، عاطفی، اجتنابی و انفصالی مناسبی را انتخاب کنند و با این
سبک‌ها آشنایی یابند، تا ضمن برخورداری از روحیه‌ی سالم‌تر، عملکرد شغلی خود و رضایت ناشی از آن را ارتقا دهند.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه‌ی رشد آموزش پیش‌دبستانی، شماره‌ی 11، تابستان 1390 چاپ شده است.