در فصل‌نامه‌ی «رشد آموزش قرآن»
«نتیجه نمی‌گیرم»، عنوان مقاله‌ی کوتاهی است که در شماره‌ی جدید
فصل‌نامه‌ی رشد آموزش قرآن، شماره‌ی 33، تابستان 1390 چاپ شده است.
متن کامل این مقاله به شرح زیر است:
شخصی حضور امام صادق(ع) مشرف شد و گفت: «در قرآن دو آیه هست که من طبق دستور آن دو آیه عمل می‌کنم، ولی نتیجه نمی‌گیرم.»
امام صادق(ع) فرمود: «آن دو آیه کدام است؟»
او عرض کرد:
«1. ادعونی استجب لکم (بخوانید مرا که من دعای شما را مستجاب می‌کنم) ] مؤمن40[.
2. و ما انفقتم من شیءٍ فهو یخلفه و هو خیرُ الرّازقین (و هر چیزی را که در راه خدا انفاق کنید، خدا جای آن را پر می‌کند و او بهترین روزی‌دهندگان است) ]سبأ/ 39[.
من دعا می‌کنم، ولی دعایم به استجابت نمی‌رسد، و انفاق می‌کنم، ولی عوضش را نمی‌بینم.»
امام صادق(ع) در مورد آیه‌ی اول فرمود: «آیا فکر می‌کنی که خداوند از وعده‌ی خود تخلف کند؟»
او عرض کرد: «نه.»
فرمود: «پس علت عدم استجابت دعا چیست؟»
او عرض کرد: «نمی‌دانم.»
امام فرمود: «ولی من به توخبر می‌دهم، کسی که اطاعت خدا کند در آن چه امر به دعا کرده، و جهت دعا را رعایت کند، دعایش اجابت خواهد شد.»
او عرض کرد: «جهت دعا چیست؟»
امام فرمود: «نخست حمد خدا کنی، نعمت او را یادآور شوی و شکر کنی، بعد درود بر پیامبر(ص) فرستی. سپس گناهانت را به خاطر آوری و اقرار کنی و از آن‌ها به خدا پناه بری و توبه نمایی. این است جهت دعا. و اما در مورد آیه‌ی دوم، آیا فکر می‌کنی خداوند خلف وعده می‌کند؟
او عرض کرد: «نه.»
امام فرمود: «پس چرا جای انفاق پر نمی‌شود؟»
او عرض کرد: «نمی‌دانم.»
امام فرمود: «اگر کسی از شما مال حلالی به‌دست آورد و در راه حلال انفاق کند، هیچ درهمی را انفاق نمی‌کند، مگر این‌که خدا عوضش را به او خواهد داد. پس شرط نتیجه‌گیری از انفاق، به‌دست آوردن مال از راه حلال و هم‌چنین، انفاق آن در راه حلال است.»*
* اصول کافی، ج2، ص486