آموزش علیه آموزش عنوان سرمقاله شماره جدید فصلنامه «رشد آموزش علوم اجتماعی» است
در ابتدای این سرمقاله چنین می‌خوانیم: «نظام تعلیم‌وتربیت ما مبتنی بر نگرشی از توسعه شکل گرفته است که روی آموزش بیشتر تأکید می‌کند. اما تعریف آموزش در این نگرش به آموزش علوم‌تجربی محض منحصرو محدود شده است و علوم‌انسانی و اجتماعی در آن جایی ندارد یا حداکثر درجه دو و کم‌اهمیت تلقی می‌شود. به همین دلیل نیز در این نظام آموزشی رشته‌های ریاضی، فیزیک و علوم‌تجربی و درس‌هایی چون زیست‌شناسی، فیزیک، شیمی، ریاضی و زمین‌شناسی از اهمیت و منزلت بسیار بالایی برخوردارند.
براساس چنین نگرشی به توسعه، برنامه‌ریزان اقتصادی ـ اجتماعی نیز بازار کار را به شکلی سامان داده‌اند که تقاضا و نیاز برای جذب و استخدام فارغ‌التحصیلان چنین رشته‌هایی حرف اول را می‌زند.»
فریبرز بیات در بخش دیگری از این سرمقاله آورده است: «واقعیت این است طی همه این سال‌ها که تأکید اصلی را بر آموزش علوم محض گذاشته‌ایم، نه‌تنها پیشرفت قابل‌توجه و چشمگیری نداشته‌ایم، بلکه با تخریب محیط‌زیست، استخراج بی‌رویه منابع، آلودگی هوا و کمبود آب، بر مشکلات و مسائل در این زمینه‌ها نیز افزوده‌ایم.»
در بخش آخر این سرمقاله آمده است: رویکرد آموزشی یکسویه و تک بعدی موجب شده است، خروجی‌های نظام آموزشی ما افرادی ناراضی‌تر، فردگراتر، ناامیدتر، بی‌انگیزه‌تر، مادی‌تر، بی‌هویت‌تر و به‌طور کلی بی‌اخلاق‌تر باشند. به‌همین دلیل ضرورت دارد، نظام آموزشی از رویکرد یکسویه تأکید بر آموزش علوم محض دست بردارد و آموزش اخلاق اجتماعی و مهارت‌های زندگی را هدف اصلی و اولیه خود قرار دهد.»
نویسنده: فریبرز بیات، سردبیر رشد آموزش علوم اجتماعی