ماهنامه‌ی «رشد آموزش راهنمایی تحصیلی» منتشر کرد
در صورت امکان، شادکامی و بهباشی را به سه دلیل باید در مدارس آموزش داد: پادزهری در مقابل افسردگی، محرکی برای افزایش رضایت از زندگی و نیروی کمکی برای یادگیری بهتر و تفکر خلاقانه‌تر.
پاراگراف بالا، بخشی از مقاله‌ای با عنوان «مدرسه‌ی مثبت، پادزهری در مقابل افسردگی» است که در جدیدترین شماره‌ی ماهنامه‌ی رشد آموزش راهنمایی تحصیلی چاپ شده است.
در ابتدای این مقاله که توسط دکتر فرید براتی سده ترجمه و تلخیص شده، آمده است: «مقاله‌ی حاضر بخش‌هایی از مقاله‌ی «مارتین سلیگمن» و عده‌ای از همکاران او در زمینه‌ی ضرورت کاربرد آموزه‌های روانشناسی مثبت‌گرا در مدارس است.»
این مقاله در ادامه ضمن تأکید بر توسعه‌ی «آموزش و پرورش مثبت» آورده است:
«بیش از صد سال است که مدرسه رفتن بچه‌ها صرفاً برای عمل کردن (مناسب) بوده است؛ یعنی جاده‌ای به سمت دنیای کار بزرگ‌سالان. از نظر من، همه‌ی این‌ها، یعنی نظم، سواد، موفقیت و عمل کردن، برای همین منظور است (ورود بچه‌ها و آماده کردن آن‌ها برای دنیای کار بزرگترها).
اما تصورش را بکنید که مدارس می‌توانستند بدون آن که هیچ‌کدام از این دو هدف در پی نفی دیگری باشد، هم‌زمان به آموزش مهارت‌های بهزیستی و بهباشی و مهارت‌های موفقیت و پیشرفت بپردازند. این تصور شما «آموزش و پرورش مثبت» نام دارد.»
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: «مدارس به دلایلی چند، مکان‌های بسیار عالی برای آموزش‌های بهباشی و شادکامی‌اند. نخست آن‌که کودکان و نوجوانان زمان زیادی را در مدرسه می‌گذرانند. به این ترتیب، تعاملات روزانه و تجربه‌های روزمره با هم‌سالان، آموزگاران، مربیان
و اولیای مدرسه، با بهباشی و شادکامی آن‌ها مربوط است. افزون بر این، بیشتر والدین و متخصصان تعلیم و تربیت ارتقای صفات مثبت و بهباشی و آسایش روانی و شادکامی را جنبه‌ی مهمی از مدرسه رفتن می‌دانند.»
متن کامل این مقاله در آخرین شماره ماهنامه‌ی رشد آموزش راهنمایی تحصیلی،
شماره 6، اسفند 1389 چاپ شده است.