مقالهای از «رشد پیشدبستانی»
رویکرد برنامهها و فعالیتهای قرآنی در دوره پیشدبستانی «اُنس با قرآن کریم و علاقه به یادگیری آن» است. فصلنامه رشد آموزش پیشدبستانی در جدیدترین شماره خود مقالهای را به این موضوع اختصاص داده است.
مسعود تهرانیفرجاد نویسنده این مقاله است.
نویسنده مقاله با تأکید تقدم «علاقهمند شدن» کودکان به قرآن بر «یادگیری» آن گفته است: «بهعبارت گویاتر برای آموزش روخوانی قرآن به کودکان ابتدا باید ایشان را به قرآن علاقهمند کرد. بههمین دلیل رویکرد برنامه، انس با قرآن است نه آموزش قرآن. زیرا مخاطبان ما کودکان
پنج و شش سالهای هستند که مرحله به مرحله در روند شکوفایی آنها بر رشد همهجانبه و متوازنشان تأکید داریم. از این رو آنچه به کودک عرضه میشود باید مطابق میل و رغبت او و دارای سیر و توالی منطقی باشد تا به پذیرش و انس طبیعی وی با قرآن منجر شود.»
«چند نکته مهم درباره خواندن» عنوان بخش دیگری از مقاله است که در آن به چند نکته اشاره شده است از جمله:
1. رعایت توالی در فرایند آموزش- امکان یا ضرورت؟
2. عدم تأکید بر دستیابی به حد خاصی از یادگیری
3. رعایت اصول مصوب حاکم بر برنامه
در توضیح عدم تأکید بر دستیابی به حد خاصی از یادگیری میخوانیم: «در برنامه انس با قرآن در دوره پیشدبستانی تصریح شده است که انس با قرآن محصول آشنایی، علاقه و ارتباط مستمر و تدریجی با آن است. کودکان با توجه به ویژگیهای فردی و استعدادهای ذهنی خود به بخشی از
این توانایی دست مییابند؛ بنابراین هر نوع آموزش به کودکان از الزام و اجبار به دور است و دستیابی به حد خاصی از یادگیری مورد نظر نیست. درحالیکه در نمادآموزی باید کودکان به حد فراگیری تمام نمادها برسند تا بتوانند حروف، کلمات و عبارات قرآنی را بخوانند. به بیان
روشنتر در فرایند آموزش نمادها، عموم کودکان بهطور مستقیم یا غیرمستقیم ملزم به کسب توانایی خاصی در یادگیری میشوند که این الزام با رویکرد انس با قرآن کریم مغایرت دارد.»
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش پیشدبستانی، شماره 21، زمستان 1392 منتشر شده است.