کودک‌آزاری عبارت است از هرگونه فعل یا ترک فعلی که باعث آزار روحی و جسمی و ایجاد آثار ماندگار در وجود یک کودک شود. فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه در جدیدترین شماره خود، مقاله‌ای را به این موضوع اختصاص داده است.
این مقاله به قلم حسن فریدی پژوهشگر و مدرس دانشگاه منتشر شده است.
در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: «تحقیقات نشان داده است که کودکان بیشتر از هر جایی در میان خانواده در معرض خطر خشونت و بدرفتاری قرار دارند. در حقیقت احتمال اینکه کودکان توسط اعضای خانواده به قتل برسند، مورد حمله و آزار جنسی قرار گیرند و یا محکوم به تحمل عادات
سنتی زیانبار و خشونت روانی گردند، بسیار بیشتر از آن است که بیگانگان کودکان را در معرض این خطرها قرار دهند.»
نویسنده مقاله در ادامه به علل کودک‌آزاری پرداخته است: «کودک آزاری یک مسئله فرهنگی، اجتماعی، پزشکی است و معمولاً چندین عامل مشترکاً در بروز آن نقش دارند.
عوامل مربوط به کودک‌آزاری را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد:
الف: علل مربوط به کودک
ب: علل مربوط به والدین
ج: علل محیطی والدین
در توضیح عوامل مربوط به کودک می‌خوانیم:
عوامل مربوط به کودک:
1. فرزند اول خانواده بودن
2. کودکان دارای سن کمتر: کودکان زیر 5 سال بیشتر در معرض خطرند، به‌طوری که دو سوم موارد کودک‌آزاری جسمی در کودکان زیر 3 سال بوده است. عمدتاً در بچه‌های زیر یک سال مرگ در اثر کودک‌آزاری دیده می‌شود.
3. نارس بودن کودک
4. داشتن معلولیت جسمی و یا عقب‌ماندگی ذهنی
5. بچه‌های بیش‌فعال
6. کودکان سازش‌ناپذیر، وابسته و تحریک‌پذیر
7. کودکانی که دائماً بیمار می‌شوند و یا از غذا خوردن امتناع می‌ورزند.
8. کودکان ناخواسته و نامشروع
9. فرزند خوانده
10. تک‌فرزند
11. کودکان دارای ظاهر فیزیکی بد (لاغر، زشت و بدقیافه)»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه، شماره 34، زمستان 1392 منتشر شده است.