«هنردرمانی راه نو ارتباط» عنوان یکی از مقالات فصل‌نامه رشد آموزش هنر است. حُسنی تنظیف دبیر هنر قروه کردستان مترجم این مقاله است.
در ابتدای این مقاله آمده است: «در مقایسه با درمان‌های روانی- بالینی نوجوانان هیچ پیش‌زمینه‌ای از هنردرمانی ندارند و به‌راحتی به آن تن می‌دهند. این گونه درمان نیز تأثیر خود را برای نوجوانان ثابت کرده است.
تصویرسازی ذهنی انسان برگرفته از دانسته‌هایش است که آن را به جهان اطراف خود بازخورد می‌دهد. بنابراین، نباید تجربه آموختن چیز عجیب و غریبی باشد. هنر به‌عنوان یک شاخه درمانی ترکیبی است از مکالمه‌های زبانی که در آن از تمام ظرفیت‌هایمان برای یافتن راه‌حل‌های موفقیت‌آمیز
در برابر مشکلاتمان استفاده می‌شود.
در هنردرمانی از درمان‌جو خواسته می‌شود که یک کلاژ درست کند یا چیزی روی کاغذ بکشد یا با گل سفالگری شیئی را بسازد. به این ترتیب او به هر آنچه از التهابات درون که با خود برای مداوا آورده است عینیت می‌بخشد و آن را خلق می‌کند. درمانگران هنری آثار هنری را تفسیر نمی‌کنند
و درمان‌جویان آزادند که هرطور می‌خواهند، به اثر هنری خود معنی ببخشند.
نوجوانان به‌ویژه به خلق ترسیمات گرافیکی یا نمادین علاقه‌مندند بنابراین تمایل بیشتری به استفاده از هنر به‌عنوان یک زبان به نسبت پرس‌وجوهای شفاهی دارند.»
در بخش دیگر مقاله با عنوان چه هنگام هنردرمانی پیشنهاد می‌شود؟ می‌خوانیم: «زمانی‌که نگرانی‌هایی درباره بزه، افسردگی یا خودکم‌بینی یا شکست‌های تحصیلی و اجتماعی که به‌صورت ناگاه رخ داده است پیش می‌آید که پزشکان نمی‌توانند آن را به‌عنوان یک بیماری بشناسند می‌توان
هنردرمانی را به‌عنوان یک شیوه پشتیبان مطرح کرد.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش هنر، شماره 36، زمستان 1392 منتشر شده است.