«قرآن کریم و نشاط؛ روش‌های برخورد قرآن کریم با نشاط» عنوان مقاله‌ای است که در تازه‌ترین شماره فصل‌نامه رشد آموزش قرآن منتشر شده است.
صدیقه حسین‌پور و دکتر حمید محمدقاسمی نویسندگان این مقاله‌اند.
در گفتار نخست این مقاله با عنوان امر صریح یا ضمنی به نشاط و نشاط‌آفرینی می‌خوانیم: یکی از روش‌های قرآنی در برابر نشاط‌های طبیعی ناشی از واقعیت‌ها و عواطف، امر صریح یا ضمنی به نشاط و آفرینش آن است. بررسی آیات مرتبط، دسته‌بندی زیر را برای مطالعه آسان‌تر متبادر
می‌سازد:
الف) شادمانی برای ایمان به خداوند بزرگ و قرآن کریم
ب) شادمانی و سرور با یاد خدا
ج) ارائه طریق شادی‌آفرینی و خشنودی
د) شادی و خشنودی از داده‌ها و نداده‌های خداوند بزرگ و پیامبر(ص)
در توضیح شادمانی برای ایمان به خداوند بزرگ و قرآن کریم آمده است: کلام الهی با یادآوری صریح «جامع نعمت‌ها» که از هر سرمایه و اندوخته دیگری برتر است- خود قرآن کریم- به مسلمانان توصیه می‌فرماید: «از ایمانی که باعث سعادت دنیوی و اخروی و نجات می‌شود، خوشحال باشند.»
یعنی «تنها علت سرور همیشگی و نیل به سعادت در هر دو جهان، استفاده از این دو قسمت نعمت مادی و معنوی است. سرور و فرح، صفت نفسانی کنایه از سعادت و براساس ادراک ملایم با حواس بشری و بانی درونی عقل است.»
قرآن کریم می‌فرماید: «قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیر ممایجمعون.» بگو به فضل و رحمت خدا باید شادمانی کنند که این بهتر است از آنچه می‌اندوزند.
لذا شایسته است مردم به امر صریح قرآن کریم به فضل و رحمت الهی شاد باشند نه به حجم ثروت‌ها و بزرگی مقام‌‌ها و فزونی قوم و قبیله خود. هرچند به ظاهر گاهی از ناخوشی‌های زندگی نقاب برداشته می‌شود اما هدف تنها و تنها تربیت و هدایت در بازگشت به حق است.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش قرآن، شماره 42، پاییز 1392 منتشر شده است.