در تئاتر کودک، اساس کار ما تقویت عقل است و مهم‌ترین نیاز کودک برای تجربه و چیره شدن بر جهان، قوه‌ی عقل است
دکتر قطب‌الدین صادقی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی و کمیسیون تألیف کتاب‌های هنری وزارت آموزش و پرورش در گفت‌وگو با فصل‌نامه‌ی رشد آموزش هنر ضمن بیان این مطلب گفت: «تئاتر، یک ابزار پرورشی است و به همین دلیل در آموزش و پرورش
باید به آن توجه شود. با ا ین ابزار می‌توانیم ابتکارات بچه‌ها را شکوفا کنیم.»
وی افزود: «تئاتر دانش‌آموزی از انقلاب مشروطه به این سو، کاملاً جدی گرفته‌شد و مدرسه‌ای نبود که گروه تئاتر نداشته باشد. دانش‌آموزان علاقه‌مند بودند که از تئاتر برای بروز لیاقت‌ها، شایستگی‌ها و روح اجتماعی خودشان استفاده کنند؛ به همین دلیل در زمینه‌های مختلف
اخلاقی، اجتماعی و تاریخی، فعالیت و آثاری تولید کردند. بعدها «سازمان‌های پیش‌آهنگی» این مسئله را پیگیری کردند.
به نظر من، یکی از مدرن‌ترین نهادهایی که از انقلاب مشروطه تا کنون، این امکان را برای دانش‌آموزان فراهم کرد توانایی‌های خودشان را نشان دهند و از هنر نمایش، برای تقویت روح جمعی، روانشناسی فردی، به دست آ‌وردن مهارت‌های اجتماعی و اعتماد به نفس استفاده کنند، «کانون
پرورش فکری کودکان و نوجوانان» بود.
معلمین هنر باید دوره‌های تخصصی ببینند و در زمینه‌ی تئاتر، دانش و آگاهی خودشان را تکمیل کنند.
متن کامل این گفت‌وگو را می‌توانید در آخرین شماره رشد آموزش هنر (24، زمستان 1389) بخوانید.