فصل‌نامه رشد آموزش قرآن در مقاله‌ای به ویژگی‌های زبان عربی
که زبان قرآن است، پرداخته است.
نویسندگان این مقاله سیدصفی‌الله قادری و مریم میرنژاد دبیران زبان و ادبیات عرب هستند که ویژگی‌های این زبان را چنین برشمرده‌اند:
1. وسعت لغات
2. موجز بودن
3. فصاحت
4. مقید بودن
5. خالص بودن
6. کامل بودن
7. مملو بودن
8. اشتقاق‌پذیری
9. بی‌نیازی در واژگان
10. ثابت بودن ساختار و...
در بخشی از این مقاله از «دارا بودن ترکیبی از ترقیق و تفخیم موضوع» به عنوان یکی دیگر از ویژگی‌های زبان عربی یاد شده و آمده است: «هرچه از مبداء خاورمیانه (جایگاه عمده زبان عرب) به‌سوی شرق پیش برویم؛ لهجه‌ها «نازک‌تر» و به اصطلاح، تمامی حروف به حالت «ترقیق» نزدیک
می‌شوند؛ مثل زبان مردم چین و ژاپن.
از طرف دیگر در غرب خاورمیانه، لهجه اهالی کشورهای آفریقایی پرحجم است و همه حروف، حالت تفخیم دارند. لذا در هر دو نوع زبان و لهجه، یکنواختی صدای حروف خستگی می‌آورد.
در زبان عرب که زبان قرآن است برخی حروف حالت «تفخیم» و بقیه حالات «ترقیق» دارند. ترکیب این دو حالت در زبان و لهجه عرب، به خودی خود چنان تنوع دلپذیری ایجاد می‌کند که گوش انسان از شنیدن آن کمتر خسته می‌شود.
حال اضافه کنید کاربرد صوت و لحن زیبایی را که در تلاوت آیات اعجاز آمیز کلام‌الله مجید به آن توصیه شده است. ناگفته پیداست که این مجموعه چه تأثیری در گوش شنونده به‌جای می‌گذارد.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش قرآن، شماره 39، زمستان 1391 منتشر شده است.