در «رشد آموزش زبان و ادب فارسی»
معصومه محلوجی‌زاده مهابادی، کارشناس ارشد زبان و ادب فارسی و دبیر مراکز پیش‌دانشگاهی اصفهان، در مقاله‌ای که در شماره جدید نشریه رشد آموزش زبان و ادب فارسی درج شده، به بررسی نقش ادبیات در اصلاح اختلالات فردی و اجتماعی
پرداخته است. وی معتقد است: بیشتر مردم ایران زمین، با ادبیات درمانی خو گرفته‌اند و با تفأل به دیوان حافظ، در واقع به دنبال یافتن آرامشی هستند که با خواندن شعر حافظ آن را به‌دست می‌آورند و قدرت تصمیم‌گیری پیدا می‌کنند.
در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: «ادبیات سرشار از شعرها و نثرهایی است که می‌خواهند بر روح خواننده تأثیر بگذارند. گاهی سخنی به روح و روان ما نزدیک است و حرف دل ماست؛ حرف نگفته‌ای که در ضمیر ناخودآگاه داریم و شاعر با خلاقیت، همان حس را برای ما بازگو می‌کند و
آن زمان است که ما به شیوه بیان او «آفرین» می‌گوییم. برای تأثیرگذاری و تأثیرپذیری سخن، میزان آمادگی خواننده یا شنونده بسیار مهم است و این تأثیر در افراد مختلف متفاوت است.»
نویسنده در ادامه مقاله به نمونه‌هایی از تأثیرگذاری شعر شاعران که به دلیل تأثیرگذاری در افراد خاصی ماندگار شده و شهرت عام یافته اشاره می‌کند. چنان‌که امیری از امرای آل‌طاهر در زمان از دست دادن قدرت با شنیدن شعری متحول شده و این شعر در دیوان حنظله بادغیسی ذکر
شده است. داستان تأثیر شعر رودکی بر امیرنصرسامانی هم از این جمله است. هم‌چنین یکی از کتاب‌هایی که در آن به نقش ادبیات در بهبود بیماری روحی اشاره شده، کتاب هزارویک‌شب است که دلیل اصلی بهبود شهریار، استفاده مناسب از شیوه قصه‌گویی (نوعی ادبیات درمانی) بوده است.
این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره 103، پاییز 1391 منتشر شده است.